ณ ที่โรงเรียน xxxxx

บรรยากาศยามเช้าที่เคยเรียบง่าย ได้เปลี่ยนเป็นคึกคักตั้งแต่เช้า เหล่าผู้ปกครองและบุคคลภายนอก ต่างเดินแถวเข้ามาในโรงเรียนเพื่อชมการออกร้านและกิจกรรมต่างๆ ด้วยความสนุกสนานและเพลิดเพลิน

ยกเว้นก็แต่...เหล่านักเรียนของโรงเรียนที่กำลังวุ่นวายกับการออกร้านและจัดงาน

ใช่แล้ว! วันนี้เป็นวันงานประจำปีของโรงเรียนเราแล้วจร้า!

"สวัสดีครับทุกท่าน ขอต้อนรับทุกท่านเข้าสู่งานประจำปีของโรงเรียน xxxxx ครับ" เสียงพิธีกรบนเวทีดังขึ้น เพื่อต้อนรับผู้คนที่เข้ามาในงาน

“ร้านขนมปังอร่อยจัง ขนมปังอร่อยๆ ร้อนๆจ้า!”

“ข้าวไข่เจียวสองที่! ” เสียงเด็กนักเรียนจากร้านข้าวไข่เจียวดังขึ้น

“รอก่อน! แก๊สหมด! อะไรวะไหนบอกเพิ่งเติมมา ทำไมถึงหมดได้!” ทีมพ่อครัวโวยวาย เมื่อเจอกับปัญหาหน้างาน

ความวุ่นวายเหล่านี้ คุณสามารถพบได้ทั่วงาน เพราะเหล่าพ่อค้าแม่ค้าสมัครเล่น ล้วนแต่เป็นมือใหม่ป้ายแดง ที่ไร้ประสบการณ์ยิ่งนัก

บ้างก็ตื่นเต้น บ้างก็ลืมของ บ้างก็เถียงกันบ้าง ทะเลาะกันบ้าง และบ้างก็.....ขายดี! ฮ่า!ๆๆๆ

“เกี๊ยวซ่าระดมทุน!...อันโด่งดังในโลกโซเชียลทางนี้เลยนะคะ อร่อยสไตล์ญี่ปุ่นแถมยังช่วยสังคมอีกด้วย เจ้าเดียวในงานที่ได้ออกรายการของเว็บสนาน เว็บยอดนิยมของคนไทยค่า!” เสียงทีมงานออกร้านของฉันตะโกนเรียกคนเข้าร้าน

ซึ่งตอนนี้หน้าร้านเต็มไปด้วยผู้คนที่เข้าแถวยาว ราวกับกำลังเข้าคิวดูคอนเสิร์ตศิลปินดัง จนหางแถวยาวสุดลูกหูลูกตา

“คนที่สั่งพรีออเดอร์ไว้ รับสินค้าทางนี้เลยนะคะ เพียงแจ้งชื่อกับเบอร์โทรค่ะ!” เสียงยัยมินท์ สาวจอมพลังดังขึ้นเพราะแจ้งผู้คนหน้าร้าน

“หูย! ร้านเราคนเยอะมากเลย ดูคูปองสิ! เต็มกระป๋องขนาดนี้” ยัยไหม สาวจอมกิน ตื่นเต้นกับคูปองเงินสดที่อยู่ในกระป๋อง

“อย่ามัวแต่ดู ช่วยกันนับหน่อย คนเยอะคนเยอะขนาดนี้เดี๋ยวจดยอดผิด” ยัยหม่อนสาวเนิร์ด ผู้ดูแลบัญชีดุเพื่อน ขณะที่กำลังสาละวนจดยอดซื้อกับนับคูปอง

ในงานประจำปีของโรงเรียนจะไม่มีการใช้เงินสดซื้อของ แต่ทุกคนต้องแลกคูปองเงินสดแทน เนื่องจากก่อนหน้านั้นเคยมีมิจฉาชีพภายนอกมาแอบขโมยเงินเด็กๆ ที่ออกร้าน

แหม! คนเรานี่มันสุดยอดจริงๆ ขนาดเงินเด็กมัธยมยังไม่เว้น

ในขณะที่เพื่อนๆกำลังวุ่นวาย ฉันเองก็ไม่ได้หยุดเลยเช่นกัน แต่ไม่ได้ทำอาหารหรือทำบัญชีนะ เพราะฉันกลายเป็นนางกวักที่คอยส่งเกี๊ยวซ่าและถ่ายรูปอยู่หน้าร้านนั่นเอง

“เกี๊ยวซ่าห้ากล่องของคุณพี่ ได้แล้วนะคะ” ฉันหยิบกล่องเกี๊ยวซ่าส่งให้ลูกค้าผู้หญิงคนหนึ่งหน้าร้าน

“อุ๊ย! คุณน้องปอร์เช่น่ารักมากเลยนะค้า ตัวจริงน่ารักกว่าในคลิปอีก คุณพี่ขอถ่ายรูปคู่หน่อยได้ไหมคะ?” คุณพี่ผู้หญิงขอถ่ายรูปและหยิบมือถือขึ้นมาพร้อม

“ได้ค่ะ! คุณพี่ขา มาถ่ายรูปกันเลยดีกว่าค่ะ” ฉันตกกระไดพลอยโจนไปกับลูกค้ามากมาย ที่มาซื้อเกี้ยวซ่าเพราะได้ดูคลิปสัมภาษณ์วันนั้น

บางรายที่ถ่ายรูปก็ขอลายเซ็นฉันด้วย ดีนะที่ฉันเตรียมฝึกเซ็นต์มาเรียบร้อย

เห็นไหม! ฉันบอกแล้วว่าโลกใบนี้กำลังเปิดต้อนรับฉัน! เป็นไงๆ ได้ใช้แล้ว วุ๊ย!

“คุณพี่จะให้เซ็นต์ที่ไหนดีคะ?” ฉันถามขึ้นเมื่อลูกค้าขอลายเซ็นต์

“เซ็นต์บนกล่องเกี๊ยวซ่าได้เลยค่ะ! เวลาพี่ทานจะได้นึกถึงน้องไงคะ!”

เดี๋ยวนะ! ฉันไม่ได้ฝึกเซ็นต์ลายเซ็นต์ เพื่อมาใช้กับกล่องเกี๊ยวซ่านะเฟ้ย!

ร้านเกี๊ยวซ่าของเรา กลายเป็นร้านที่ขายดีที่สุดประจำงาน เพราะเหล่าผู้คนที่ได้ดูคลิป Live สดและคลิปสัมภาษณ์ที่กลายเป็นกระแสทั่วโซเชียล ซึ่งถือว่าโชคดีมากที่พวกเราวางแผนและแบ่งส่วนงานกันอย่างดี ถึงจะมีผิดพลาดบ้างแต่ก็ถือว่าไม่ร้ายแรง

ก็หวังว่าร้านของเราจะดำเนินไปได้ด้วยดีนะ...สาธุ!

……………………………….

“หลินหลิน! สายของเราส่งข่าวมาบอกว่าร้านของยัยปอร์เช่ขายดีมาก คนต่อคิวซื้อกันยาวเหยียดเลย พวกเราจะทำอย่างไรดี ถ้าเป็นแบบนี้เราต้องแพ้โหวตแน่ๆเลย” ยัยชิงชิงรายงานสถานการณ์ของร้านค้าให้ยัยหลินฟังในห้องแต่งตัวนักแสดง

“ไม่ต้องห่วง ฉันเตรียมแผนไว้แล้ว รับรองว่าร้านเกี๊ยวซ่าของพวกมัน! ขายไม่ออกแน่นอน! หึหึ!” ยัยหลินมองเชิดไปบนเพดานตามตำรับของนางอิจฉาในละคร พร้อมเหล่าสาวๆแก๊งค์ไม้ยมกที่พร้อมใจกันหัวเราะแบบไม่มีเหตุผลเหมือนเหล่าสมุนตัวร้าย

............

“ใครเป็นคนดูแลร้านนี้!” ชายเสื้อดำใส่แว่น หน้าตานักเลงพร้อมเพื่อนอีกสองคนที่แต่งตัวเหมือนกัน เดินถือกล่องเกี๊ยวซ่าของร้านเข้ามาหาพร้อมตะโกน

อึมมม! ทำไมฉันถึงได้กลิ่นเรื่องที่ไม่ค่อยดีนะ

“ผมเองครับ! ผมเป็นหัวหน้าห้องและรับผิดชอบร้านนี้” นายโจ้หัวหน้าห้องออกตัว

“น้องขายของแบบนี้ได้อย่างไร เกี๊ยวซ่าน้องมันเสีย กินเข้าไปแล้วเปรี๊ยวและเหม็นมาก เพื่อนพี่กินแล้วปวดท้องเลยกำลังจะพาไปหาหมอ น้องจะรับผิดชอบยังไง?” ชายชุดดำที่พูดชี้ไปที่เพื่อนสองคน คนหนึ่งกุมท้องหน้าตาโอดครวญและอีกคนคอยช่วยพยุง ดูคล้ายสามีพาภรรยามาฝากครรภ์

“ไม่น่าใช่นะครับ พวกเราตรวจสอบของอย่างดี พวกพี่มาหาเรื่องพวกเราหรือเปล่า?” นายโจ้ไม่ยอม แถมเถียงกลับอย่างไม่กลัว นี่สิ! หัวหน้าห้องในอุดมคติ

“พวกพี่โตแล้วจะมาหาเรื่องเด็กทำไม! เกี๊ยวซ่านี่ก็ของร้านน้อง! น้องลองดูก่อนดีไหมว่าเกี๊ยวซ่าน้องมันหมดอายุหรือว่าเสียหรือเปล่า” ชายชุดดำพูดต่อด้วยท่าทีกวนโอ๊ย

“ถ้าพี่ไม่เชื่อมาดูที่ตู้แช่สินค้าได้เลยครับ! ของร้านเราได้มาตรฐานและไม่หมดอายุแน่นอน!” นายโจ้ยืนยันหนักแน่น พร้อมพาชายชุดดำเดินไปดูของที่ตู้แช่ ท่ามกลางสายตาผู้คนมากมายที่จับจ้อง

“นี่ไงครับ! ตู้แช่สินค้าเรา ....เฮ้ย!” นายโจ้เปิดตู้แช่โชว์ของที่นำมาขาย แต่ขณะที่เปิดกลิ่นเหม็นก็ลอยโชยออกมา

“ตู้แช่ที่ไหน! นี่มันไม่มีความเย็นเลย! แถมเหม็นซะขนาดนี้ เกี๊ยวน้องเสียแล้วจริงๆ คราวนี้เชื่อหรือยังว่าพวกพี่ไม่ได้โกหก?” ชายชุดดำพูดเสียงดัง เหมือนกลัวคนจะไม่ได้ยิน

นายโจ้ตกใจที่เห็นภาพดังกล่าว รีบตรวจดูปลั๊กไฟตู้แช่ทันที

“ไม่มีไฟเข้า!...ใครก็ได้ไปดูสายเมนให้หน่อย” นายโจ้ตะโกนบอกเพื่อนในร้าน ไม่นานก็มีคนวิ่งไปดูให้

“ไฟจะเข้าหรือไม่เข้าก็ไม่เกี่ยวกับพี่ ทุกคนเป็นพยานนะ ถึงจะเป็นเด็กแต่ก็ไม่ควรเอาของเสียมาขายในงานโรงเรียน อาศัยแต่ลงสื่อไม่มีความรับผิดชอบไม่ได้นะน้อง!”

“โห! อุตส่าห์รอต่อคิว เอาของเสียมาขายหรือนี่ ใช้ไม่ได้เลย ไปดีกว่าพวกเรา!” เสียงพี่ผู้หญิงที่ต่อคิวคนหนึ่งดังขึ้น

“ใช่ๆ! ว่าจะอุดหนุนซะหน่อย ไม่มีความรับผิดชอบแบบนี้ ไปร้านอื่นดีกว่า” คนต่อคิวใกล้ๆพูดขึ้นตาม

ไม่นานจากนั้น...หน้าร้านของเราก็เป็นก็เต็มไปด้วยเสียงบ่น ด่าทอและชั่วอึดใจ...ทุกคนที่ต่อแถวก็หายไปจนหมด

“แล้วเรื่องเพื่อนของพี่ที่กินปวดท้อง น้องๆจะรับผิดชอบยังไงครับ? พี่ต้องรีบพาเพื่อนไปโรงพยาบาลนะครับ ไม่รู้ว่าต้องล้างท้องไหม?” ชายชุดดำทวงความรับผิดชอบต่อ

ตอนนี้นายโจ้หน้าเสีย ยืนก้มหน้าแล้วเริ่มร้องไห้ หมดมาดฮีโร่เมื่อกี้อย่างสิ้นเชิง

“โจ้! เราไปดูที่เมนไฟมาแล้วนะ มาคนดึงปลั๊กพวกเราออก” เพื่อนคนที่ไปดูเรื่องไฟวิ่งกลับมารายงาน

“อ้าว! อันนี้ไม่เกี่ยวกับพวกพี่นะครับ ว่าไงครับ! จะรับผิดชอบอย่างไร?” ชายชุดดำเดินเข้าไปพูดใกล้ๆนายโจ้ ที่กำลังยืนร้องไห้

......................................

“หลินหลิน สายของเรารายงานมาอีกแล้ว ว่าตอนนี้ร้านของพวกยัยปอร์เช่คนหายไปหมดเลย เพราะเอาของเสียมาขายให้ลูกค้า” ยัยช่วงช่วงรายงานบ้าง

“เห็นไหม! ฉันบอกแล้วว่าพวกมันไม่มีทางชนะพวกเราหรอก ตอนนี้ได้เวลาแล้วพวกเราออกไปข้างนอกทำตามแผนต่อไปดีกว่า” ยัยหลินพูดพร้อมยิ้มเยาะ ก่อนเดินออกจากห้องแต่งตัวนักแสดงพร้อมเดอะแก๊งค์

ในขณะที่ร้านของพวกเรากำลังประสบเคราะห์ร้ายอยู่นั้น ก็มีเสียงกรี๊ดดังสนั่นมาจากทางหน้าประตูโรงเรียน

“กรี๊ดด!....กรี๊ดด!....กรี๊ดด!....”

“เสียงกรี๊ดดังมาก ทางนั้นมีอะไรกันหรือ?” คนที่มาเที่ยวงานคนหนึ่งถามเพื่อน

“เฮ้ย! น้องเฌอแตม วง MBK 108 มาเที่ยวในงานนี้ด้วย รีบไปเร็ว! ไปขอลายเซ็นกัน!” เพื่อนคนที่มาเที่ยวตอบอย่างตื่นเต้นเมื่อเห็นไอดอลสาวแห่งยุคปรากฏตัว

เฌอแตม วง MBK 108 เป็นหัวหน้าวงเกิร์ลกรุ๊ปชื่อดังของเมืองไทย วง MBK 108 เป็นเกิร์ลกรุ๊ปที่มีสมาชิกจำนวนมากถึง 108 คน ซึ่งจะรับเล่นเฉพาะงานระดับจังหวัดและระดับประเทศเท่านั้น เพราะเวทีต้องใหญ่พอที่จะให้คน 108 คนเต้นได้พร้อมกัน

เมื่อมีคนดังมาเที่ยวในงาน ทางโรงเรียนจึงเชิญเฌอแตม ขึ้นเวทีการแสดงเพื่อเป็นเกียรติในงานของโรงเรียน

“ก็จบไปแล้วนะครับกับการแสดงของห้อง ม.3/10 และตอนนี้นะครับ เวทีการแสดงของเราก็เต็มไปด้วยผู้คนที่หนาแน่นมากๆ เพราะมีคนดังมาเยี่ยมในงาน ขอเสียงปรบมือต้อนรับ เฌอแตม วง MBK 108 ด้วยครับ” พิธีกรชายบนเวที ประกาศเชิญเฌอแตมขึ้นมาบนเวที

“กรี๊ดด!....กรี๊ดด!....กรี๊ดด!....” เสียงผู้ชมในงาน กรี๊ดโห่ร้องกันทั่วงาน

“สวัสดีค่ะ เฌอแตม วง MBK 108 ค่ะ” เฌอแตมทักทายทุกคนด้วยรอยยิ้มที่สดใส

“วันนี้เฌอแตมมาเที่ยวงานโรงเรียน xxxxx และมาให้กำลังใจกับทีมของน้องหลินหลินห้อง ม.4/6 ที่เฌอแตมดูแลและฝึกซ้อมให้ค่ะ ขอเชิญทีมน้องหลินหลินบนเวทีด้วยค่ะ”

เมื่อเฌอแตมพูดจบ ทีมของยัยหลินก็ปรากฏตัวบนเวที ด้วยชุดที่จัดเต็มราวกับเป็นเกิร์ลกรุ๊ปมืออาชีพ

“นั่นทีมที่เฌอแตมสอนอย่างนั้นหรือ ดูดีมากๆ เหมือนเป็นเกิร์ลกรุ๊ปอาชีพเลย” เสียงผู้คนอุทานขึ้นเมื่อเห็นทีมของหลินหลิน

“ในฐานะที่เป็นเจ้าบ้าน หลินหลินและทีมก็ขอเป็นตัวแทนของโรงเรียน มอบช่อดอกไม้ให้พี่เฌอแตมที่โอกาสที่ให้เกียรติมาเที่ยวชมงานของโรงเรียนเรานะคะ” ยัยหลินมอบช่อดอกไม้ที่เตรียมไว้ให้กับเฌอแตม

“ขอบคุณสำหรับช่อดอกไม้น่ารักๆนะคะ ก็ขอให้ฝากทุกคนช่วยโหวตเป็นกำลังใจให้กับทีมของน้องหลินหลินด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ”   เฌอแตมกล่าวขอบคุณและลงไปพร้อมกับทีมของยัยหลิน

“กรี๊ดด!....กรี๊ดด!....พี่เฌอแตมขอถ่ายรูปหน่อยค่ะ” เสียงผู้ชมด้านล่างดังขึ้นเมื่อเฌอแตมลงเวที

“น้องหลินหลินและเพื่อน ขอถ่ายรูปด้วยค่ะ” ผู้ชมคนอื่นก็เริ่มขอถ่ายรูปกับทีมของยัยหลิน ซึ่งตอนนี้ได้รับความสนใจจากคนทั่วทั้งงาน

“หลินหลินนี่เธอจ้าง เฌอแตม วง MBK 108 มาช่วยโปรโมตเลยหรือนี่!” ยัย ชิงชิง กระซิบถามยัยหลินขณะที่กำลังถ่ายรูปกับแฟนคลับ

“ใช่! ฉันบอกแล้ว ว่ายังไงวันนี้พวกเราก็ต้องชนะ ยัยปอร์เช่! ฉันจะคอยดูพวกแกแพ้และวิ่งรอบสนาม ฮ่าๆๆๆ! ” ยัยหลินตอบพร้อมหัวเราะด้วยความสะใจ

ฮัดชิ้ว! ใครมันนินทานะ ช่างมัน! เพราะตอนนี้ฉันต้องแก้ปัญหาวิกฤติที่ร้านเกี๊ยวซ่าอย่างเร่งด่วนน่ะสิ เฮ้อ!.......

.....................................