สบู่สมุนไพร สบู่สมุนไพรจากธรรมชาติ สบู่ก้อนเบนเนท

สวัสดี...กลิ่นฤดูแห่งความรัก

ตอนที่ 16 : อย่าผิดสัญญา

“ถึงเวลาช่วงสำคัญของรายการ เดอะม้า ซิงเกิ้ลแล้วนะครับ มาดูกันว่าเจ้าของเสียงใต้หัวรูปม้าคนนี้จะเป็นใคร ซึ่งกรรมการทุกคนก็ลงความเห็นว่าเป็น น้องปอร์เช่! เน็ทไอดอลดาวรุ่งนะครับ”

“  1.. 2... 3.... ถอดครับ ” พิธีกรส่งสัญญาณให้ฉันถอดหัวม้าที่ครอบออก เพื่อเฉลยว่าเจ้าของเสียงคนนี้คือใคร

เอาล่ะ! ทายถูกกันขนาดนี้ก็ถึงเวลายลโฉมหน้าของสาวน่ารักกันแล้ว…….ฮึ่บบ!

ชั้นถอดหัวม้าที่ครอบออกเพื่อเปิดเผยโฉมหน้าอันน่ารักของฉันให้กับผู้ชม พร้อมทักทาย

“ใช่แล้วค่ะ! ปอร์เช่เองเองค่า!”

”………………………” ผู้ชมในห้องส่งนิ่งอึ้ง พร้อมส่งเสียงโวยวายสวนกลับทันที

“นี่มันใครกัน โกหกชัดๆ”

“ปอร์เช่ไหนอ้วน เตี้ย ดำ ขนาดนี้!”

“หลอกลวง!  เด็กคนนี้หลอกลวง!……….”

เสียงโหวกเหวกดังลั่นด้วยความไม่พอใจ จนฉันใจเสีย!

นี่มันเรื่องอะไรกัน! ทำไมทุกคนถึงหาว่าฉันหลอกลวง!

ฉันถอยหลังทีละนิด ก่อนหันไปมองกระจกบานหนึ่งที่อยู่ด้านข้าง ในที่สุดก็พบคำตอบเพราะตอนนี้ร่างที่อยู่ในกระจกคือร่างเดิมที่ทุกคนเคยเรียกว่า “ปอเทือง”

“กรี๊ดดดดด!.................”

…………………………………

ตุ๊บบบ!

“โอ๊ย!....” เสียงฉันตกเตียง ตามมาด้วยความเจ็บจนรู้สึกตัว

“ฝันไปหรือนี่! ….ฝันบ้าอะไรน่ากลัวชะมัด!” ฉันพลิกตัวนั่งขัดสมาธิอยู่ข้างเตียง หน้าตายังงัวเงียไม่หายง่วง

“หึมมม! สงสัยวันนี้จะง่วงมากนะนี่ ตาเบลอไม่ยอมหายเลย!” ฉันขยี้ตาให้หายงัวเงียเพราะมองอะไรก็เบลอไปหมด

“หิวน้ำจัง! ตู้เย็นอยู่ไหนนี่” ฉันหันตัวไปตามทิศตู้เย็นอย่างคุ้นเคย ก่อนยกตัวเองลุกขึ้นไปตามทิศทางนั้น

“เมื่อวานเหนื่อยมากแน่ๆ ฉันตัวหนักอึ้ง ขยับตัวไม่ค่อยได้เลย” ฉันค่อยๆเดินไปจนถึงตู้เย็น และเปิดออกเพื่อดื่มน้ำ ก่อนปิดแล้วพาตัวเองไปยังห้องน้ำ

“ที่จับตู้เย็นวันนี้ดูสูงผิดปกติ หรือว่าฉันคิดไปเอง ล้างหน้า แปรงฟันก่อนดีกว่าจะได้ตื่น!” ฉันมองในกระจกแล้วก็เห็นใบหน้าที่คุ้นเคย

“หวัดดีปอเทือง เราไม่ได้เจอกันนานเลยนะ” ฉันยิ้มให้กับเงาสะท้อนของตัวเอง

“อึ่มมม….เอ๊ะ!  เดี๋ยวนะ!” ฉันรู้สึกเหมือนว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง เลยชะโงกหน้าไปใกล้ๆกระจกมากขึ้น เอาล่ะชัดเจน……..

“อ้อ! ก็แค่หน้าฉันกลับไปเป็นหน้าเดิมเมื่อก่อนเท่านั้นเอง…นึกว่าเรื่องใหญ่อะไร!” ฉันหายใจออกด้วยความโล่งใจ แล้วแปรงฟันต่อ ในขณะที่สมองอันชาญฉลาดเริ่มทำงานได้เร็วขึ้น ฉันก็เริ่มคิดทันภาพที่เห็นทันที

“ไม่ใช่แล้ว! เดี๋ยวนะ! ทำไมฉันถึงหลับมาเป็นร่างเดิมได้ ไม่นะ! ม่ายยยยย!”

จากนั้นเสียงฉันกรี๊ดร้องอยู่ในห้องน้ำก็ดังสนั่นออกมาลั่นหอพัก

………………………..

“ทำไงดี!....ทำไงดี!.....” ฉันเดินวนเป็นหนูติดจั่นอยู่ภายในห้อง นี่ถ้านับระยะทางคงได้มาราธอนครบระยะไปแล้ว

“ใช่แล้ว! ฉันมีเบอร์พี่สาวซาตี้ ถึงจะเหลือโทรได้แค่ 2 ครั้ง ฉันก็ต้องโทร” หลายชั่วโมงผ่านไปฉันเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าเคยมีเบอร์ของยัยซาตี้ซิ้มคนนั้น จะรออะไรล่ะ ก็โทรเลยสิ!

ตรู๊ด!....ตรู๊ด!....ตรู๊ด!....ตรู๊ด!....

.”ฮัลโหล! พี่สาวซาตี้ หนูปอเทืองนะ จำ...อ้าว  สายหลุด!” ฉันถอนหายใจ แล้วทิ้งตัวลงบนเตียงนอน

เฮ่อ! สงสัยสัญญาณที่นี่กับโลกวิญญาณน่าจะไม่ดี แต่ทำไมหมอนมันนิ่มกว่าเดิมเนี่ย

“ยัยหนู! นั่นมันพุงของข้า!” เสียงคุ้นเคยดังขึ้นจากด้านหลัง เมื่อฉันหันหน้าตามเสียงก็ตกใจทันที

“เฮ้ย! มาได้ไงนี่!” ฉันตื่นตะลึงเมื่อเห็นพี่สาวซาตี้นอนอยู่บนเตียว และฉันกำลังหนุนพุงกะทิของพี่สาวซาตี้อยู่

“ก็เจ้าโทรหาข้าไม่ใช่หรือ? ฮ้าววว!” พี่สาวซาตี้ตอบพร้อมทำท่าง่วงนอน

“นี่มันโทรศัพท์รุ่นไหนนี่ โทรปุ๊บ! ….โผล่ปั๊บ!” แหม! ฉันอกจะแตกตาย เล่นโผล่มาปุบปับ!

“มีอะไรก็ว่ามาข้าง่วงมาก เมื่อคืนอยู่จนถึงเช้า!” พี่สาวซาตี้บ่น

“ขยันทำงานจนถึงเช้าเลยหรือ?” ฉันถามขึ้น

“เปล่า! นั่งดูซีรีย์เรื่องใหม่น่ะ พระเอกหล่อมาก ชอบๆ” พี่สาวซาตี้ตอบหน้านิ่งๆตามเคย

“คืออย่างนี้พี่สาวซาตี้! ทำไมหนูถึงกลับมาสู่ร่างเดิมล่ะ!” ฉันเข้าเรื่องทันที เพราะอยากรู้ความจริง

“ก็เจ้าผิดสัญญา!” พี่สาวซาตี้ตอบสั้นๆ

“ผิดตรงไหน? ทุกครั้งที่อาบน้ำแล้วจับสบู่เบนเนทปาปาย่าก็ร่ายมนต์ตลอด! แถมเรื่องภารกิจก็ยังไม่ถึงเวลา!” ฉันร่ำไห้ฟูมฟาย แถมเอาขี้มูกไปป้ายพี่สาวซาตี้อีกด้วย

“เมื่อวานเจ้าอาบน้ำกี่ครั้ง?” พี่สาวซาตี้ถามกลับ

“ก็อาบสองครั้งตามปกติ แต่…. เฮ้ย!.....เมื่อวานเหนื่อยมากเลยลืมอาบน้ำ” ฉันเพิ่งถึงบางอ้อ ถึงว่าเมื่อวานเหมือนลืมอะไรบางอย่าง

“นั่นแหละ เพราะเจ้าผิดสัญญา เลยต้องคืนร่างเดิม” พี่สาวซาตี้ตอบกลับ พลางดมรักแร้ตัวเอง

ความซกมกนี่…. ไม่เลือกเผ่าพันธ์ุจริงๆ

“แต่ตอนเช้าหนูก็ทำนะ แล้วก็ทำเป็นประจำมาตลอด”  ฉันเริ่มต่อรอง

“นี่ยัยหนู! มนุษย์อย่างพวกเจ้าเห็นคำสัญญาคืออะไร?” พี่สาวซาตี้มองมาที่ฉัน

“คำสัญญาคือคำที่เจ้าต้องรักษา เพราะเมื่อใดที่มีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งไม่รักษา มันก็จะเป็นโมฆะ ไม่มีการต่อรอง” พี่สาวซาตี้จริงจังมากขึ้น

“หากวันนี้หมอจ่ายยาให้เจ้าว่าต้องกินวันละสองครั้งถึงจะไม่ตาย แต่เจ้ากินแค่ครั้งเดียวแล้วตาย เจ้าก็โทษใครไม่ได้”

“มันคือความรับผิดชอบ  ที่เจ้าต้องตระหนักเมื่อคิดจะทำสัญญากับใครก็ตามจำไว้” พี่สาวซาตี้ย้ำอีกครั้ง

“หนูรู้ว่าหนูผิด แต่มันเป็นครั้งแรกช่วยหนูหน่อนได้ไหม?” ฉันพูกชดอะไรไม่ออก เพราะว่าสิ่งที่พี่สาวซาตี้พูดคือเรื่องจริง ฉันไม่รักษาสัญญาเอง

“เอาล่ะ! เห็นว่าเจ้ายังเด็ก ข้าจะอนุโลมให้ ครั้งแรกนี้คือสามวัน แล้วเจ้าจะกลับมาเหมือนเดิม แต่ถ้ามีครั้งต่อไปคือหนึ่งเดือนและครั้งสุดท้ายคือหนึ่งปี หลังจากนั้นเจ้าจะไม่สามารถกลับร่างเดิมได้ เจ้าตกลงหรือไม่!” พี่สาวซาตี้ยื่นคำขาด

“กลับคืนร่างเลยไม่ได้หรือ พี่สาว!” ฉันต่อรองอีกรอบ

“ในชีวิตข้าก็เจอแต่พวกมนุษย์นี่แหละ ที่จะให้คนอื่นรักษาสัญญาเพียงฝ่ายเดียว แต่ตัวเองไม่ทำ หากต่อรองอีกคำเดียวเจ้าจะไม่มีโอกาสกลับคืนร่างใหม่ของเจ้า เจ้าจะเอาไหม?” พี่สาวซาตี้ยิงคำถาม

“ไม่แล้ว!ๆ สามวันก็สามวัน!”  ฉันรีบตอบรับข้อตกลงทันที

“ดี! งั้นข้าไปแล้วนะ  จำไว้ว่าเจ้าจะโทรหาข้าได้อีกเพียงครั้งเดียวเท่านั้น ไม่มีการต่อรองอีก” พี่สาวซาตี้พูดจบก็หายตัวไป

“บร๊ะ! หายไปแล้ว เร็วแท้” ฉันมองพี่สาวซาตี้หายไปแล้วก็นั่งถอนหายใจ

มันก็คงจริงที่พี่สาวซาตี้บอก คนเรามักจะให้คนอื่นรักษาสัญญากับตัวเรา แต่เรามักชอบผิดสัญญากับคนอื่นแล้วมองว่าเรื่องเล็ก จากนี้ไปฉันคงต้องระวังมากขึ้น

นี่ยังดีนะที่เป็นวันเสาร์ เพราะเวลาสามวัน ฉันก็แค่ลาวันเดียวคือวันจันทร์ก็ไปโรงเรียนได้แล้ว

งั้นก่อนอื่นคงต้องไปอาบน้ำแล้วร่ายมนต์ก่อนสินะ  เดี๋ยวจะผิดสัญญาอีก 1… 2… 3…. เอ้า! …

“อะไรดีบุ๋มก็ว่าดี สบู่เบนเนทยอดขายอันดับ 1 ติดต่อกัน 6 ปีซ้อน สูตรปาปาย่า...หอมฟุ้ง”

เฮ้อ! ทีนี้ก็จะได้อาบน้ำอย่างมีความสุขสักที

…………………………

ตอนต่อไป

ตอนที่ 17 "เพลงไม่มีชื่อ" ที่โด่งดัง

อ่านต่อ

address

Your account

SITE MAP

Facebook