สบู่สมุนไพร สบู่สมุนไพรจากธรรมชาติ สบู่ก้อนเบนเนท

สวัสดี...กลิ่นฤดูแห่งความรัก

ตอนที่ 27 จุดพลิกผัน

ณ บนถนนกรุงเทพที่วุ่นวายด้วยรถติด ในรถตู้หรูหราสีดำคันหนึ่ง ที่ตอนนี้อยู่ห่างจากร้านที่ฉันจัดงานประมาณหนึ่งกิโลเมตร ภายในรถนอกจากคนขับรถที่เป็นชายตัวผอมวัยกลางคนแล้ว ยังมีชายร่างกำยำสองคนใส่แว่นดำ รูปร่างบึกบึน สวมสูทสีดำ

นอกจากนี้ยังมีหญิงสาวอีกสองคน คนหนึ่งเป็นหญิงข้ามเพศวัยกลางคนรูปร่างผอมเพรียว แต่งหน้าจัดและแต่งตัวด้วยชุดสูทสีดำเช่นกัน ส่วนผู้หญิงอีกคน สวมเสื้อขนสัตว์สีชมพู ผมยาวดัดเป็นลอน หน้าตาลูกครึ่ง เธอก็คือ พี่ “ปาหนี้” เป็นศิลปินสาวเซอร์ ขวัญใจวันรุ่นนั่นเอง

“ใกล้ถึงหรือยังคะพี่แก้ว ปาหนี้ อยากเข้าห้องน้ำแล้วค่ะ สงสัยปูปลาร้าร้านเมื่อกี้จะทำพิษ” ศิลปินสาวนั่งบิดไปมาด้วยความทรมาน

“อีกไม่กี่ร้อยเมตรก็จะถึงแล้วนะคะน้องปาหนี้ อดทนอีกนิดนะคะ” พี่แก้วหญิงข้ามเพศที่เป็นผู้จัดการส่วนตัวอธิบายระยะทางพร้อมให้กำลังใจ

“ปาหนี้ว่า รถติดขนาดนี้เราเดินไปดีไหมคะน่าจะเร็วกว่า ตอนนี้กำแพงเมืองกำลังจะโดนตีแตก แล้วค่ะ” ศิลปินสาวเริ่มนั่งไม่ติดพร้อมบิดตัวไปมามากขึ้น

“งั้นจอดตรงนี้! นายสองคนไม่ต้องตามไป เดี๋ยวจะเป็นจุดสนใจเกินไป น้องปาหนี้ใส่หมวก ใส่Mask กับแว่นด้วยนะคะ เดี๋ยวพี่จะเอาเสื้อคลุมตัวให้อีกทีคนจะได้จำไม่ได้” พี่แก้วอธิบายแผนพร้อมเปิดประตูรถออกเมื่อทุกอย่างเตรียมการเสร็จ

“ร้านอยู่ทางนี้ค่ะ น้องปาหนี้” พี่แก้วมองซ้ายขวา ก่อนเรียกปาหนี้ลงมาและทั้งสองก็รีบเดินตรงไปข้างหน้า

“ร้านชื่อร้านอะไรคะ? เผื่อเราจะเข้าทางหลังร้านก่อน เพราะถ้าเข้าทางด้านหน้าแล้วเจอแฟนคลับ หลังบ้านปาหนี้คงออกมาทักทายแฟนคลับแน่นอน ” ปาหนี้เดินบิดนำหน้าพี่แก้วอย่างรวดเร็ว

“ดูป้ายงานพบปะแฟนคลับ T idol ไว้ก็ได้ค่ะ ป้ายงานน่าจะเห็นชัดกว่าชื่อร้าน เอ๊ะ! นั่นไงคะ ข้างหน้าซ้ายมือ” พี่แก้วมองหาป้ายงานแล้วชี้ให้ปาหนี้ดู

บางครั้งชีวิตก็เต็มไปด้วยเรื่องบังเอิญ เพราะตอนที่พี่แก้วมองเห็นป้ายงานถือเป็นจังหวะที่บังเอิญมาก! เพราะตอนนี้ที่ร้านของยัยหลินทางด้านขวามือ เต็มไปด้วยผู้คนจนมองไม่เห็นป้ายงานที่ตั้งอยู่ ทำให้พี่แก้วเห็นป้ายงานที่อยู่ฝั่งซ้ายซึ่งก็คือ ป้ายงานของร้านที่ฉันจัดนั่นเอง

“ไม่มีคนเลย สงสัยแฟนคลับน่าจะน้อย โถ! น่าสงสาร เดี๋ยวเสร็จธุระกับห้องน้ำแล้ว พวกเรามาช่วยน้องเค้าให้เต็มที่เลยนะคะ” ปาหนี้พูดกับพี่แก้วแล้วรีบเปิดประตูร้านเข้าไปทันที

“สวัสดีค่ะ!..เดี๋ยวมานะคะ” เสียงผู้หญิงดังขึ้นที่ประตูหน้าร้าน

พวกฉันที่กำลังตึงเครียดรีบหันไปตามเสียง  แต่เจ้าของเสียงและผู้ติดตามก็ใช้วิชาตัวเบารีบเร้นกายหายไปหลังร้านแบบไม่ทันมีคนเห็นตัว

“ปอ! แกได้ยินเสียงสวัสดีเมื่อกี้ไหม?” ยัยมินท์ทัก หลังจากที่มองไปตามเสียงแล้วไม่เจอใคร

“ได้ยิน!...แต่ไม่เห็นคนพูด” ฉันตอบตามตรงพลางหันไปมองที่พี่สาวซาตี้ ด้วยความงุนงงเช่นกัน

“ไม่ต้องมอง โชคของเรามาแล้ว! ทีม Live สด เตรียมอุปกรณ์ให้พร้อม ทุกคนประจำที่เราจะเริ่ม Live กันในอีกสามนาที!”  พี่สาวซาตี้สั่งการทันที ทำให้ทุกคนรีบเตรียมงานอย่างรีบเร่ง ท่ามกลางความงุนงง

ตู้มมม!....เปรี๊ยงงงงง!..... โครกกก!.... เสียงเอฟเฟคปืนและระเบิดอย่างกับหนังสงครามดังขึ้นจากห้องน้ำ เมื่อสงครามสงบ “ปาหนี้” ศิลปินสาวชื่อดังก็เดินออกมาอย่างสง่า เผยออร่าศิลปินระดับประเทศ ก่อนดีดนิ้วแล้วพูดกับทีมงานว่า

“เริ่ม Live สด ได้เลยค่ะ! ”

.................................................

ในขณะที่ร้านฝั่งตรงข้าม ทีมของยัยหลินเอง ก็ยังไม่สามารถเริ่มได้ เพราะจำนวนแฟนคลับของพี่ปาหนี้มีจำนวนเยอะมากเกินไป

“พี่ปาหนี้ขอดูหูหน่อย! หวยจะออกแล้ว!”

“พี่ปาหนี้! งวดนี้ขอชัดๆ เต็งๆหน่อยนะ”

“พี่ปาหนี้!......................”

เสียงตะโกนเรียกชื่อปาหนี้ ดังไปทั่วร้านลามไปถึงบริเวณด้านหน้า ส่วนหนึ่งเป็นแฟนเพลงของปาหนี้ และอีกส่วนเป็นคอหวยที่หวังเลขเด็ด

“นี่มันอะไรกันนี่! จัดการให้เร็วหน่อย ได้เวลางานเริ่มแล้วนะ!” ยัยหลินบ่นทีมงานบนเวที เนื่องจากควบคุมฝูงชนไม่ได้ดังใจ

ในขณะที่ความวุ่นวายยังไม่มีทีท่าว่าจะสงบ เสียงเพลงคุ้นหูก็ดังขึ้นจากร้านฝั่งตรงข้าม

“จ่าดำจ่าดา จ่าอู๊ดจ่าน้อย จ่าแหยมจ่าแย้ม...........” เมื่อท่อนอินโทรยอดฮิตที่ทุกคนร้องตามได้ดังขึ้น ฝูงชนก็ตื่นตระหนกมากกว่าเดิม

“เฮ้ย! เพลงของพี่ปาหนี้ เสียงแบบนี้ร้องสดซะด้วย”

“ใช่ๆ เสียงมาจากร้านตรงข้าม”

“แสดงว่าร้านนี้ไม่ใช่ พวกเราเปลี่ยนร้าน!” 

เมื่อสิ้นเสียงแฟนคลับคนหนึ่งที่บอกให้เปลี่ยนร้านจบลง ฝูงชนก็หายไปหมดร้านภายในพริบตา ทิ้งให้ยัยหลินและทีมงานงานงง อย่างตั้งตัวไม่ติด สักพักก็มีเสียงตะโกนออกจากร้านที่ยัยหลินจัดงานว่า

“นี่มันเกิดอะไรขึ้น ใครก็ได้บอกฉันที!”

...........................................

“ทุกคนเข้าแถวอย่างเป็นระเบียบ แล้วเข้าไปด้านในได้เลยค่ะ พี่ปาหนี้และน้องปอร์เช่เพิ่งเริ่มร้องเพลงแรกนะคะ ไม่ต้องรีบค่ะ ใครแซงแถวต้องขออนุญาตไปต่อท้ายอีกครั้งนะคะ” เสียงยัยมินท์จากโทรโข่งดังขึ้น เพื่อจัดระเบียบผู้คนตั้งแต่หน้าร้าน ทำให้ความวุ่นวายน้อยลงมาก

และแล้วผู้คนก็เต็มร้าน รวมไปถึงพื้นที่ข้างเคียงที่กั้นไว้ ซึ่งพอทางร้านเห็นพี่ปาหนี้มาร้องเพลงก็ยินดีเปิดทุกโซนให้โดยไม่คิดค่าใช้จ่ายเพิ่ม เพราะเจ้าของร้านก็เป็นแฟนคลับพี่ปาหนี้เหมือนกัน

“คุณปาหนี้...งวดนี้ขอเลขเด็ดๆหน่อยนะคะ สาธุ!” นั่นคือเสียงเจ้าของร้านที่นั่งจ้องใบหูของพี่ปาหนี้อยู่หน้าเวที ดูท่าคงไม่ใช่แฟนคลับเรื่องเพลงแน่ๆ

ตอนนี้ฉันและพี่ปาหนี้กำลังร้องเพลงด้วยกันอยู่บนเวที 

นี่มันอย่างกับฝันเลย! ฉันร้องเพลงไปก็หยิกหน้าตัวเองไป จนพี่ปาหนี้ต้องมาช่วยหยิก เพราะคิดว่าเป็นท่าเต้น

แม่จ้าววว! นี่ฉันกำลังร้องเพลงกับศิลปินที่ฉันชื่นชอบมาตั้งนาน กรี๊ดดดดดด!

พี่ปาหนี้ร้องเพลงกับฉันสามเพลงรวด ก่อนที่จะฝากฝังเรื่องคะแนนโหวตกับแฟนคลับแล้วก็รีบไปงานอื่นต่อ ส่วนพี่สาวซาตี้ก็ปล่อยตามน้ำไม่ได้ทักท้วงว่ามาผิดงาน แถมแลกเบอร์กับพี่แก้วและคุยกันอย่างสนิทสนม หลังจากนั้นฉันก็เริ่มประมูลของและร้องเพลงปิดงาน แน่นอนว่าคนดู Live สด ของฉันนั้นยอดพุ่งไปถึงสองแสนคนในหนึ่งชั่วโมง ถือเป็นปรากฎการณ์ของไอดอลหน้าใหม่เลยทีเดียว

ส่วนฝั่งยัยหลิน เนื่องจากคนในร้านที่ฉันจัดงานนั้นเยอะมากๆ เลยไม่สามารถเข้ามาได้ ก็ได้แต่ให้คุณคิมคิมโทรหาพี่แก้วผู้จัดการส่วนตัวของพี่ปาหนี้ แต่ใครจะคิดว่าแบตมือถือของพี่แก้วจะหมดตอนนั้นพอดี และได้คุยกันอีกทีหลังจากที่พี่ปาหนี้ขึ้นรถมาแล้ว

“ค่ะ! อาจมีการเข้าใจคลาดเคลื่อน แต่เรื่องสัญญาทางเราไม่ผิดนะคะ เพราะในนั้นระบุแค่ว่ามาช่วยโปรโมทงานT idol แต่ไม่ได้ระบุชื่องาน หากต้องการดำเนินการทางกฎหมายทางเราก็ยินดีค่ะ! สวัสดีค่ะ”

พี่แก้ววางสายแล้วบอกกับพี่ปาหนี้ว่า

“ปาหนี้ เมื่อกี้...เราไปผิดงาน”

พี่ปาหนี้มองหน้าพี่แก้วสักพัก จากนั้นทั้งสองคนก็หัวเราะพร้อมกัน

“ฮ่าๆๆ พี่แก้ว ปีนี้งานที่สามแล้วนะ ที่ขึ้นเล่นผิดงาน” พี่ปาหนี้หัวเราะอย่างอารมณ์ดี

“นั่นน่ะสิ! เดี๋ยวข่าวต้องออกอีกแน่ ฮ่าๆๆ” พี่แก้วหัวเราะบ้าง

“แต่ดีมากเลยนะวันนี้ ที่ขึ้นเล่นผิดงาน” พี่ปาหนี้เช็ดน้ำตาที่หางตา หลังจากหัวเราะมากเกินไป

“ทำไมหรือปาหนี้?” พี่แก้วผู้จัดการส่วนตัวถาม

“เห็นเด็กที่ชื่อน้องปอร์เช่แล้ว ก็เหมือนเห็นตัวเองตอนเริ่มเข้าวงการใหม่ๆ ที่มีไฟแล้วก็ความมุ่งมั่น คนเราก็แปลกนะ พอได้ทุกอย่างที่ต้องการแล้วก็ไม่มีความตื่นเต้นจนบางทีก็รู้สึกเฉยๆกับชื่อเสียง” พี่ปาหนี้พูดแล้วมองดูท้องฟ้าที่นอกรถ

“เห็นน้องปอร์เช่ตั้งใจขนาดนี้แล้ว ปาหนี้เองก็อยากกลับไปมีความรู้สึกเหมือนตอนเข้าวงการใหม่ๆอีกครั้งจริงๆ ความรู้สึกตอนได้ทำอะไรครั้งแรกที่เรารัก มันสนุกมากจริงๆ” พี่ปาหนี้มองรูปถ่ายที่ตั้งเป็นหน้าจอในโทรศัพท์มือถือ ที่ตอนนี้เป็นรูปตัวเองสมัยอัลบั้มแรกแล้วถอนหายใจ

“ดุจากวันนี้ที่ร้องเพลงอย่างสนุกแล้ว พี่ว่าปาหนี้ต้องกลับไปมีความรู้สึกแบบเก่าได้แน่นอน”

“แต่ต้องขึ้นเวทีให้ถูกงานก่อนนะ!” พี่แก้วตบท้ายด้วยมุก ที่ทำเอาทั้งสองสาวขำกันท้องแข็งอีกรอบ

.................................

ย้อนกลับไป....ก่อนที่ร้านส้มตำก่อนพี่ปาหนี้จะมางานของยัยหลิน

“พี่คะ! ขอเหมือนเดิมรสจัดๆนะคะ” พี่แก้วสั่งส้มตำปูปลาร้ารสจัดให้พี่ปาหนี้ ก่อนเดินไปที่โต๊ะเพื่อคุยงาน

แม่ครัวที่หน้าร้านพยักหน้าแล้วก็ลงมือตำ แต่ถ้าฉันมองเห็นหน้าแม่ครัวฉันคงจะคุ้นหน้าคุ้นตา เพราะว่าหน้าของแม่ครัวคนนี้เหมือนกับใบหน้าของวิญญาณเร่ร่อนโปร่งแสงนี่ฉันช่วยไว้อย่างกับฝาแฝด

“ยัยหนูปอร์เช่ เราหายกันแล้ว ครั้งนี้ข้าช่วยเจ้าแล้ว....ข้าจะได้ไปเกิดเสียที หุหุ”

ป๊อกๆๆ......

..............................................

ตอนต่อไป

ตอนที่ 28 วิกฤติครั้งใหม่

อ่านต่อ

address

Your account

SITE MAP

Facebook