สบู่สมุนไพร สบู่สมุนไพรจากธรรมชาติ สบู่ก้อนเบนเนท

สวัสดี...กลิ่นฤดูแห่งความรัก

ตอนที่ 37 ควันที่ไม่ได้มาจากไฟ

หลังจบงานมินิคอนเสิร์ต ฉันก็ได้คำชื่นชมมากมายจากแฟนคลับและคนอื่นๆที่ได้ดู Live สดวันงาน ทำให้ตอนนี้ฉันมีผู้ติดตามใน Startube หนึ่งล้านสองแสนคน

ตอนนี้พวกเราก็เตรียมงานสำหรับมินิคอนเสิร์ตในเดือนหน้า และช่วงนี้ฉันก็ต้องซ้อมร้องเพลงกับพี่เจมส์และวงไปด้วย เพื่อแสดงในครั้งต่อไป

“ครั้งที่แล้วเวลาซ้อมน้อยไปหน่อย ถ้าซ้อมบ่อยๆครั้งหน้าน่าจะสนุกมากขึ้น” พี่เจมส์ให้เหตุผลในการซ้อมร้องเพลง ซึ่งฉันก็ไม่ได้ติดปัญหาอะไร

ทุกครั้งที่ซ้อมร้องเพลงกับวงของพี่เจมส์เสร็จ ฉันก็จะมานั่งพักที่โต๊ะม้าหินหน้าห้องชมรมดนตรี เพราะอากาศเย็นดี

ในขณะที่นั่งพักอยู่นั้น พี่เจมส์ก็เดินเข้ามาพร้อมหยิบน้ำมาให้

“ดื่มน้ำซะหน่อย ร้องหลายเพลงติดกันเป็นชั่วโมง คอแห้งหมดแล้ว” พี่เจมส์ส่งขวดน้ำเปล่าให้ฉัน

“ขอบคุณค่ะพี่ ร้องหลายเพลงติดๆกันน่ะไม่เท่าไหร่ แต่ต้องเต้นไปด้วยนี่สิ เล่นเอาหมดแรงเหมือนกันค่ะ” ฉันรับขวดน้ำจากพี่เจมส์แล้วอธิบาย

“น้องปอร์เช่ไม่คิดเข้าชมรมดนตรีหรือครับ?” พี่เจมส์ถามฉัน

“ไม่ดีกว่าค่ะ หนูไม่ค่อยมีเวลา น่าจะช่วยงานของชมรมได้ไม่เต็มที่ เดี๋ยวคนอื่นจะว่าเอา” ฉันพูดตามเหตุผลที่ฉันคิด

“แหม! น่าเสียดายจัง พี่ว่าจะฝากฝังวงดนตรีของโรงเรียนไว้สักหน่อย” พี่เจมส์จิบน้ำแล้วพูดขึ้น

“อ้าว! ทำไมพี่เจมส์พูดเหมือนว่าจะไม่ได้อยู่กับวงดนตรีแล้วล่ะคะ” ฉันเริ่มสงสัย

“ปีนี้พี่อยู่ ม.6แล้วน่ะครับ เป็นปีสุดท้ายที่จะได้อยู่ในโรงเรียนและชมรมดนตรี อีกหน่อยเราก็จะไม่ได้เจอกันแล้วนะ” พี่เจมส์พูดแล้วก็มองมาที่ฉัน

เออ!..จริงด้วย ฉันลืมไปเลยว่าจะมีโอกาสเจอพี่เจมส์แค่อีกปีเดียว คิดแล้วก็ใจหายเหมือนกัน

เดี๋ยวนะ!...ตอนนี้ภารกิจดอกอาฮวนฉันก็ยังไม่สำเร็จ เพราะต้นอาฮวนที่เอามาปลูกตอนนั้น โตยังไม่ถึงเอวเลย แล้วถ้าปีนี้พี่เจมส์จบ ม.6 ฉันจะเอาดอกอาฮวนที่ไหนให้พี่เจมส์ดมกลิ่นละนี่ เฮ้อ!..

“เอิ่มมม!...พี่เจมส์คะ พี่เจมส์ยังอยากดมกลิ่นดอกอาฮวนอยู่ไหมคะ ?” ฉันถามเพื่อดำเนินการขั้นต่อไป

“อยากสิ! พี่เองก็อยากรู้ว่ากลิ่นที่ทำให้คิดถึงคนรักที่รออยู่เบื้องหลังนี่มันเป็นอย่างไร น้องปอร์เช่ถามทำไมหรือครับ?” พี่เจมส์เริ่มสงสัย

“อ๋อ! เปล่าค่ะ ไม่มีอะไร เพียงแค่จะบอกว่าพี่เจมส์ยังอยากได้กลิ่นดอกอาฮวน หนูขอที่อยู่บ้านพี่เจมส์ได้ไหมคะ ถ้าต้นอาฮวนที่ปลูกมันออกดอก เดี่ยวหนูจะส่งไปให้ที่บ้านค่ะ” เป็นไงบ้าง มุกขอที่อยู่บ้านผู้ชาย! เนียนไหมล่ะ! อิอิ!

“จะเอาที่อยู่บ้านพี่ตอนนี้เลยหรือครับ ยังเจอกันอีกตั้งปี แต่ก็ดีนะ เดี๋ยวเผื่อตอนเทอมสองต่างคนต่างยุ่งแล้วก็ลืมขอไว้ เดี๋ยวพี่เขียนให้นะครับ” พี่เจมส์ยิ้มแล้วหากระดาษกับปากกามาจดที่อยู่ให้ฉัน พร้อมเบอร์โทรศัพท์

“นี่ที่อยู่พี่! พร้อมเบอร์โทรนะครับ! เรารู้จักกันตั้งนานยังไม่มีเบอร์กันเลย เดี๋ยวน้องปอร์เช่กดเบอร์พี่แล้วโทรมานะครับ พี่จะได้เมมเบอร์ไว้ด้วย” พี่เจมส์ส่งกระดาษให้ฉันแล้วหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา

จากนั้นฉันกับพี่เจมส์ก็แลกเบอร์กัน

“ได้เบอร์แล้ว ห้ามเมมชื่อพี่ว่าเจมส์นะครับ พี่ไม่อยากเหมือนคนอื่น” พี่เจมส์พูดขึ้นเมื่อเห็นฉันกำลังจะเมมเบอร์

“อ้าว! แล้วจะให้หนูเมมว่าอะไรล่ะคะ?” ฉันเริ่มงง

“เมมว่าอะไรก็ได้ครับ แต่ห้ามใช้ชื่อเล่น  พี่แค่อยากเป็นคนพิเศษของน้องปอร์เช่น่ะครับ” พี่เจมส์พูดเสร็จก็หันหน้าไปทางอื่น แล้วแกล้งเดินหนีฉัน

สมองของฉันก็ประมวลผลช้าเกินไป กว่าจะตีความเสร็จพี่เจมส์ก็หายไปแล้ว

“พี่แค่อยากเป็นคนพิเศษของน้องปอร์เช่น่ะครับ”

เฮ้ย!ๆ.....แกคิดเหมือนฉันไหม แบบนี้มัน.......

“มันอะไร?” เสียงพี่สาวซาตี้ดังขึ้นจากด้านหลัง พร้อมโผล่หน้าแป้นๆออกมา

“โถ่!..พี่สาวซาตี้อ่ะ! มาอ่านความคิดหนูได้ยังไงนี่...เสียมู๊ดหมดเลย!” ฉันบ่นกระปอดกระแปด คนกำลังฝันหวาน มาขัดจังหวะซะได้ เฮ้อ!....

“โดนหนุ่มๆหยอดเข้าหน่อย ก็มาทำเป็นวิ่งในทุ่งลาเวนเดอร์  นี่ยัยหนู! ข้าจะเตือนไว้นะว่าเรื่องของความรักมันไม่ง่ายอย่างที่คิดหรอก” พี่สาวซาตี้ขยับมานั่งตรงข้ามแล้วสอนฉัน

“หนูยังเด็กวัยรุ่นอยู่เลย ขอฝันหวานบ้างไม่ได้หรือไง!” ฉันตอบพี่สาวซาตี้

“เอาเวลาฝันหวาน ไปหาวิธีไปทำให้ต้นอาฮวนน้อยของเจ้าออกดอกก่อนดีไหม ถึงเวลาที่ภารกิจไม่สำเร็จ ข้าเองก็ช่วยเจ้าไม่ได้นะ” พี่สาวซาตี้พูดพลางหยิบแฟ้มเอกสารขึ้นมาวางบนโต๊ะ

“รู้แล้วน่า! หนูก็พยายามวางแผนอยู่ แล้วนั่นแฟ้มอะไรน่ะ?” ฉันถามขึ้นเมื่อเห็นแฟ้มเอกสารที่ไม่เคยเห็นมาก่อน

“แฟ้มของคนที่ตอนนี้เริ่มโจมตีเจ้าในโลกโซเชียลไง ตอนนี้เจ้าไม่ได้มีแต่คนชอบ แต่ก็มีคนที่เกลียดด้วย เฮ้อ!..ไม่รู้ว่าใครเป็นคนเริ่มก่อน ” พี่สาวซาตี้อธิบายแล้วค่อยๆเปิดข้อมูลด้านในให้ฉันอ่าน

“หา!...มีคนเกลียดหนูด้วยหรือนี่! หนูยังไม่เคยไปทำอะไรใครเลยนะ!” ฉันตกใจขณะอ่านกระทู้ที่มีคนตั้งขึ้นตามสื่อต่างๆ ที่พี่สาวซาตี้รวบรวมมา

“ไอดอลสาว ตัวย่อ ป.ปลา ชื่อเหมือนยี่ห้อรถหรู ทำเป็นใจบุญ จัดมินิคอนเสิร์ตการกุศล แต่ก็ไม่ยอมเอาเงินตัวเองมาร่วมทำบุญ เอาหน้าชัดๆ” กระทู้หนึ่งถูกตั้งในบอร์ดแห่งหนึ่ง โดยผู้ใช้ที่ชื่อ “ใครดีกว่าเราไม่ได้”

ฮึ่มม!....นี่ถ้าใบ้ชื่อขนาดนี้บอกชื่อจริงไปเลยก็ได้นะ ยัยปากปลวก! ขี้อิจฉา

“คิดท่าเต้นเสี่ยวๆ แล้วทำทีเป็นอนุรักษ์ ความเป็นไทย ไปเปลี่ยนชื่อให้เป็นชื่อไทยก่อนเถอะ... ทุเรศ!” จากผู้ใช้ที่ชื่อ “คุณหนูจากปราสาทอันหนาวเหน็บ”

แหม!...สงสัยปราสาทของคุณหนูจะต้องโดนเผาซะแล้ว ยัยคุณหนูช่องฟรีซ!

ฉันนั่งอ่านกระทู้นับพันที่โจมตีฉัน แถมบางคนยังตั้งกลุ่มแอนตี้ฉันอีกด้วย โลกใบนี้มันไปอะไรกันมากม้ายยยย!

“อะไรของคนพวกนี้นี่ หนูก็แค่ทำทุกอย่างที่อยากทำ แต่ก็ไม่เคยไปว่าร้ายใคร ทำไมคนเหล่านี้ถึงได้เกลียดหนู!” ฉันเริ่มเสียใจเมื่ออ่านกระทู้ทั้งหมดที่พี่สาวซาตี้รวบรวมมา

“ยัยหนู! ต่อให้เจ้าทำดีแค่ไหน โลกใบนี้ก็ยังมีคนที่ไม่ชอบเจ้าอยู่ดี เพราะมนุษย์อย่างพวกเจ้าไม่ค่อยยึดเหตุผล แต่ชอบใช้อารมณ์ของตัวเองตัดสินผู้อื่น” พี่สาวซาตี้เอามือข้างหนึ่งลูบหัวปลอบฉัน แต่อีกมือหนึ่งก็หยิบเม็ดก๋วยจี๊มาแทะเล่น

“จากนี้ไป! หากเจ้าจะอยู่ในโลกของวงการบันเทิง เจ้าก็ต้องเตรียมใจที่จะพบกับเรื่องร้ายๆที่หนักกว่านี้! เจ้าต้องเข้มแข็งและรู้จักปล่อยวาง” พี่สาวซาตี้ลูบหัวต่อ แต่ดันใช้ผิดมือ ตอนนี้หัวฉันเลยเต็มไปด้วยเปลือกเม็ดก๋วยจี๊

เฮ้อ!... เอาให้เต็มที่ไปเลยค่ะ วัยรุ่นเซ็ง!......

...............................

“ฮ่าๆๆ! ดีมากค่ะ คุณคิมคิม เหล่าเกรียนคีย์บอร์ดที่เราจ้างมา ทำงานได้ดีมาก” ยัยหลินหัวเราะร่า เมื่อเห็นรายงานกระทู้ที่โจมตีฉัน

“นี่แค่ชุดแรกนะคะน้องหลินหลิน จากนี้ไปนอกจากแอนตี้แฟนเหล่านี้แล้ว เรายังจะมีนักข่าวตีแผ่เรื่องอดีตของนังเด็กปอร์เช่อีกนะคะ เพียงแต่ทางนักข่าวขอเวลาเก็บหลักฐานเพิ่มเติมค่ะ” คุณคิมคิมส่งรายชื่อของสำนักข่าวบันเทิงให้ยัยหลินหลังพูดจบ 

“ดีค่ะ! ครั้งนี้คุณคิมคิมทำงานได้ดีมาก เรื่องเงินจ้างนักข่าวทางหลินหลินไม่มีปัญหา ขออย่างเดียว อย่าให้ยัยปอร์เช่มีที่ยืนในวงการอีกก็พอ ฮ่าๆๆๆ!” ยัยหลินหัวเราะเสียงดังเหมือนตัวร้ายในละคร ไม่นานคุณคิมคิมก็หัวเราะประสานเสียงด้วย ราวกับทั้งคู่เพิ่งเดินผ่านไร่กัญชาที่โดนเผามา

มีคำสุภาษิตได้กล่าวไว้ว่า “มีควันย่อมมีไฟ” แต่เรื่องร้ายๆที่จะเกิดขึ้นต่อจากนี้ของฉัน คงต้องเป็น “มีควันที่ไม่ได้มาจากไฟ” แต่เป็นควันที่มาจากอคติและความคิดอิจฉาของคนนั่นเอง

..........................................

ตอนต่อไป

ตอนที่ 38 พายุที่เริ่มก่อตัว

อ่านต่อ

address

Your account

SITE MAP

Facebook