ย้อนอดีต ตามหา...แม่ของลูก
ตอนที่ 41 ไปต่อหรือพอแค่นี้
หลังจากงานเลี้ยงบนเรือในคืนนั้นผ่านไป
 
ผมก็กลับมานั่งตัวสั่นอยู่ที่บ้านและไม่กล้าออกไปไหนอยู่หลายวัน เพราะเริ่มมาคิดได้ว่าดันทำเรื่องที่ไม่สมควรบนเรือของพ่อเธอ
 
“ตอนนั้นทำไมไม่คิดให้รอบคอบนะ” ผมนั่งใช้มือทุบหัวตัวเอง เพื่อให้สติกลับมา
 
ก็ดันไปจูบลูกสาวเค้าต่อหน้าพ่อและแขกของพ่อเธอ กลับมาแล้วค่อยคิดได้ว่า
 
นี่มันหาเรื่องฆ่าตัวตายชัด ๆ
 
แต่ก็น่าแปลกที่หลายวันผ่านมานี้ ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
 
มีเพียงก็แต่ โทรศัพท์ของแคทที่โทรมาถามว่าผมไม่สบายหรือเปล่า
 
“แคทเป็นห่วงค่ะ เห็นคุณธีย์หายไป ให้แคทไปเยี่ยมที่บ้านดีไหมคะ?” แคทแสดงความเป็นห่วงเป็นใยและอยากมาเยี่ยมผม ซึ่งแน่นอนว่าผมก็ปฏิเสธและบอกเธอว่าไม่เป็นอะไรมาก
 
จากนั้นผมก็มาที่ฟาร์มตามปกติ
 
................................
 
“พ่อ! คนนี้น่าจะเป็นแม่หนูแน่ ๆ” น้องมีนพูดหลังหลังจากที่เธอตื่นมาสักพัก
 
หลังจากเราย้อนความทรงจำเธอก็เริ่มหลับบ่อยขึ้นเรื่อย ๆ เหมือนเด็ก โดยเฉพาะยิ่งช่วงหลังแทบจะหลับมากกว่าตื่น
 
แม้ในใจผมจะเป็นห่วงเธอกลัวว่าใช้พลังมากไป แต่เมื่อเธอตื่นมาก็ดูปกติทำให้คลายความกังวลไปบ้าง
 
“หนูแค่ง่วง..ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ” นั่นคือคำตอบของเธอทุกครั้งที่ผมถาม
 
แต่ทุกครั้งที่เธอหลับ เธอมักจะหลับในอ้อมแขนของผมเหมือนตุ๊กตา
 
นั่นทำให้ผมยิ่งอยากให้เธอเกิดมาเป็นลูกของผมในเร็ววัน
 
“ทำไมหนูถึงอยากได้คนนี้เป็นแม่?” ผมถามน้องมีน
 
 “ก็แม่แคทดูนิสัยดีและก็รวยมาก หนูเกิดมาก็จะได้มีเงินซื้อขนมเยอะ ๆ ไง” น้องมีนยิ้มจนตาหยี ในใจคิดแต่เรื่องของกินอย่างเดียว
 
“พ่อก็ไม่รู้นะ ว่าคนนี้จะเป็นแม่ของลูกหรือเปล่า” ผมตอบว่าที่ลูกสาวและมองเรื่องราวความรักครั้งนี้ต่อไป
 
....................
 
ไม่กี่เดือนหลังจากงานเลี้ยงบนเรือ ฟาร์มของแคทก็เสร็จเรียบร้อย
 
มันเป็นฟาร์มสมัยใหม่ที่สวยงามและเป็นแหล่งท่องเที่ยวแห่งใหม่ในย่านนั้น
 
สิ่งที่ทำให้ฟาร์มของแคทแตกต่างจากแหล่งท่องเที่ยวที่อื่นก็คือ
 
คุณสามารถพาครอบครัวมาปูเสื่อนั่งทานข้าวด้วยกันที่นี่ได้ โดยไม่มีค่าใช้จ่าย
 
“แคทอยากให้ที่นี่เป็นพื้นที่ของครอบครัว ที่เราสามารถมาปิคนิคกันได้โดยไม่มีค่าใช้จ่ายค่ะ” แคทพูดกับผมและนึกถึงตอนเด็กๆ ที่ได้ไปนั่งปิคนิคในสวนกับครอบครัวของเธอ
 
จากนั้นเราก็เริ่มเปิดให้คนเข้ามาเที่ยวชมและเริ่มขายผลผลิตของฟาร์ม
 
เนื่องจากผู้คนชอบท่องเที่ยวและที่นี่ก็ถือเป็นพื้นที่สีเขียวแห่งใหม่ที่ทำโดยเอกชน จึงทำให้มีจุดขายมากมายที่สวนสาธารณะทั่วไปไม่มี อาทิ
 
ทุกคนสามารถหยิบตะกร้าและไปเก็บผักปลอดสารพิษที่ตัวเองชอบได้ ในราคาย่อมเยาว์
 
มาเรียนรู้การปลูกผักแบบง่ายๆ และซื้ออุปกรณ์ได้
 
วิ่งหรือขี่จักรยานออกกำลังกาย
 
และอีกมากมายที่ทำให้ฟาร์มแห่งนี้แตกต่างและได้รับความนิยมในเวลาที่รวดเร็ว
 
สื่อมวลชนและสำนักข่าวต่าง ๆ แย่งกันทำข่าวฟาร์มของเธอ เพราะเป็นโครงการที่ดี
 
ไม่นานฟาร์มแห่งนี้ก็เต็มไปด้วยผู้คนและประสบความสำเร็จ
 
..........................
 
“เห็นภาพนี้น่าดีใจนะครับ ที่ทุกคนชอบฟาร์มแห่งนี้” ผมพูดกับแคท ขณะที่มองผู้คนมากมายหลั่งไหลมาเที่ยวที่นี่
 
  “ก็ต้องขอบคุณ คุณธีย์ด้วยนะคะที่มาช่วยแคท จนฟาร์มแห่งนี้ประสบความสำเร็จ” แคทยิ้มแล้วมองมาที่ผม
 
“ตั้งแต่เปิดฟาร์มมา ผมไม่เห็นคุณพ่อของแคทมาที่ฟาร์มเลยนะครับ” ผมถามแคทถึงพ่อของเธอ
 
“แด๊ดดี้งานยุ่งมากค่ะ ตั้งแต่เด็กแคทกับพี่สาวก็เจอแด๊ดดี้น้อยมาก จนพวกเราชินกันแล้วค่ะ” แคทพูดเรื่องนี้แล้วก็ทำหน้าเศร้า จนผมคิดได้เรื่องหนึ่งว่าลึก ๆ แล้วเธอคงขาดความอบอุ่นมาตั้งแต่เด็กๆ
 
แม้เราอยากจะมีเงินทองมากมาย แต่เอาเข้าจริง ๆ เงินทองก็ซื้อความสุขได้แค่บางอย่าง แต่ไม่ใช่ทั้งหมด
 
หรือที่เธอชอบผู้ชายสไตล์ลุง เพราะเธอเพียงแค่ขาดความอบอุ่นจากพ่อ!
 
นั่นเป็นเพียงความคิดที่ผมคิดคนเดียว ไม่ได้พูดกับเธอ
 
“แล้วเรื่องคู่หมั้น คุณพ่อของคุณแคทว่าอย่างไรบ้างครับ?” ผมเปลี่ยนเรื่องคุยเพื่อให้เธอไม่เศร้า
 
“ตั้งแต่เกิดเรื่องบนเรือ มาร์คก็หายไปเลยค่ะ ไม่ติดต่อหรือมาให้เห็นอีกเลย แล้วคุณพ่อก็ไม่ได้พูดถึงเรื่องคู่หมั้นอีก แคทว่าอีกไม่นานเราคงจะได้คุยกัน เพราะตอนนี้ฟาร์มก็ประสบความสำเร็จแล้วด้วย” แคทบอกผมแล้วยิ้มเช่นเดิม
 
“แล้วถ้าทุกอย่างเรียบร้อย เราจะยังต้องปลอมเป็นแฟนกันแบบนี้กันต่อไปถึงเมื่อไหร่ครับ” ผมถามแคทถึงเรื่องความสัมพันธ์ของเรา
 
แคทยืนนิ่งไม่ตอบผม สักพักเธอก็พูดตอบว่า
 
“ก็คงทำแบบนี้ไปอีกสักพัก รอให้แคทได้คุยกับแด๊ดดี้ให้เรียบร้อยก่อน แล้วแคทจะบอกคุณธีย์นะคะ” แคทพูดด้วยสายตาที่แปลกออกไป เหมือนเธอมีอะไรในใจแต่ไม่ยอมพูดออกมา
 
ผมเองก็ไม่ได้ถามต่อ เพราะอยากให้เธอตัดสินใจเอง เพราะผมรู้ตัวดีว่าผมคงไม่ได้เหมาะกับเธอในทุก ๆ ด้าน
 
หากเราไม่ได้เป็นแฟนกำมะลอเพื่อหลอกพ่อของเธอ ผมก็เป็นแค่เพียงคนรู้จักเท่านั้น
 
ไม่นานหลังจากที่เราคุยกัน
 
พ่อของเธอก็นัดคุยเรื่องนี้กับเธอและย้ำว่า....
 
วันนั้นผมต้องอยู่คุยด้วยกัน!
 
แม้ผมจะตกใจที่ได้ยินจากแคท แต่อีกใจหนึ่งผมก็ดีใจ......
 
ที่ภารกิจและความรักครั้งนี้ของผมจะได้จบลง...
 
ในแบบที่มันควรจะเป็น!
 
.....................
ตอนต่อไป
ตอนที่ 42 คุยแบบลูกผู้ชาย