สบู่สมุนไพร สบู่สมุนไพรจากธรรมชาติ สบู่ก้อนเบนเนท

ย้อนอดีต ตามหา...แม่ของลูก

ตอนที่ 43 ทางออก

ผมนัดแคทคุยที่ฟาร์มของเธอ วันนี้แคททำอาหารง่าย ๆ ติดมาด้วย เธอบอกว่าอยากมานั่งปิคนิคที่นี่บ้าง

“ตั้งแต่เริ่มทำฟาร์มมา แคทก็ฝันมาตลอดว่าอยากมาปิคนิคกับคุณธีย์ที่นี่” แคทพูดพลางปูที่นั่งด้วยผ้าที่เธอเตรียมมาและเปิดตะกร้าที่มีของว่างอย่างแซนวิชและขนมอีกมากมาย

“อร่อยดีนะ คุณแคททำเองหรือครับ” ผมเอ่ยชมเมื่อได้ชิมขนมในตะกร้า

“ใช่ค่ะ แคทตั้งใจทำทุกชิ้นเลยนะคะ คุณธีย์ชอบไหมคะ?” แคทพูดแล้วยิ้มเช่นเคย แต่วันนี้รอยยิ้มของเธอแฝงด้วยความสุขที่มากกว่าเดิม หลังจากหมดปัญหาเรื่องคู่หมั้น

“ชอบสิครับ ยิ่งได้รู้ว่าคุณแคททำยิ่งอร่อยมากกว่าเดิมอีก” ผมพูดชมเธอและชวนเธอคุยเรื่องทั่วไป

เมื่ออาหารในตะกร้าหมดไปได้ประมาณครึ่งหนึ่ง

 ผมก็เข้าเรื่องสำคัญทันที

“คุณแคทครับตอนนี้เรื่องทั้งหมดจบลงแล้ว คุณพ่อของคุณก็ไม่บังคับเรื่องแต่งงานงานแล้ว เรื่องสัญญาของเรา คุณแคทว่าควรจะทำอย่างไรกันต่อดีครับ” ผมพูดตรงประเด็นและมองไปที่ใบหน้าของเธอ

แคทนั่งนิ่งเล็กน้อย ก่อนจะหยิบของในกระเป๋าถือของเธอ

 “แคทเตรียมเรื่องเช็คมาให้คุณธีย์เรียบร้อยแล้วนะคะ ต้องขอบคุณมาก ๆ นะคะที่ทำให้ทุกอย่างราบรื่น” แคทยื่นซองเช็คมาให้ผมแล้วยิ้มเช่นเคย แต่เป็นรอยยิ้มที่ดูฝืนผิดธรรมชาติ

“ขอบคุณครับ” ผมเอื้อมมือรับซองเช็คเงินสดแล้วพับใส่กระเป๋าเสื้อโดยไม่ได้เปิดดู

ตอนนี้เราทั้งสองคนต่างนั่งกันแบบเงียบๆ และไม่มีบทสนทนากันต่อ

ผมนั่งดูบรรยากาศของฟาร์มแห่งนี้และนึกถึงวันแรกๆที่เข้ามาช่วยดูงาน

ภาพความทรงจำต่าง ๆ ตั้งแต่วันนั้นก็หลั่งไหลเข้ามาอีกครั้ง

ภาพที่ลงมือปลูกต้นไม้ต้นแรก ภาพที่เราสองคนเปียกฝนด้วยกัน หรือจะเป็นตอนที่เห็นต้นไม้ที่ปลูกตายลงเพราะเจอโรคจนเธอร้องไห้ ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นดูราวกับความฝันที่เกิดขึ้นไม่นาน

“รู้ไหมคะ? แคทคิดถึงวันนี้มาตลอดว่าหากแด๊ดดี้ยกเลิกเรื่องการหมั้น แล้วเรื่องของคุณธีย์กับแคทจะเป็นอย่างไรต่อไป” เสียงแคทดังขึ้นอีกครั้ง จนผมกลับมาสู่โลกแห่งความเป็นจริง

“แล้วคุณแคทคิดว่า เราควรจบเรื่องนี้กันแบบไหนครับ?” ผมถามแคทกลับและนับถือที่เธอเป็นคนตรงๆและพูดขึ้นมาก่อน

“ถึงเรื่องสัญญาของเราจะจบลงแล้ว แต่แคทขอให้คุณธีย์ยังทำเหมือนเดิมต่อไปก่อนสักระยะได้ไหมคะ?” แคทเสนอทางออกของเรื่องนี้

“ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วเกินไป แคทเองก็ไม่คิดว่าแด๊ดดี้จะยุติเรื่องหมั้นเร็วขนาดนี้เหมือนกัน ขอเวลาแคทอีกสามเดือนได้ไหมคะ แคทจะจ่างค่าจ้างเพิ่มให้ ตอนนี้แคทเองก็สับสนค่ะ” แคทพูดขอร้องผม

ผมฟังคำพูดของเธอแล้วก็คิดตาม คนที่สับสนก็ไม่ได้มีเพียงแค่เธอคนเดียวนะ

   “ได้ครับ ผมก็อยากให้คุณแคทสบายใจเรื่องนี้ด้วย เพราะถ้าจู่ ๆ เลิกกันเลยคุณพ่อของคุณแคทอาจรู้สึกผิดสังเกต” ผมตอบรับคำขอของเธอ แต่ไม่ได้บอกเธอเรื่องที่พ่อของเธอรู้เรื่องทั้งหมดแล้ว

“ขอบคุณคุณธีย์มากนะคะ แคทอยากรบกวนอีกเรื่องได้ไหมคะ?” แคทเริ่มกลับมามีรอยยิ้มอีกครั้ง

 “ได้สิครับ เรื่องอะไรหรือครับ?” ผมถามกลับ

“แคทอยากชวนคุณธีย์ไปเที่ยวต่างจังหวัดด้วยกัน มีหลายที่ ๆ แคทอยากไปแต่ยังไม่เคยไป ตอนนี้เรื่องในฟาร์มก็มีคนมาช่วยดูแลหมดแล้ว ถือว่าแคทพาเที่ยวเพื่อขอบคุณนะคะ” แคทพูดขอร้องผมเรื่องไปเที่ยวด้วยกัน

“เอิ่มม! แล้วเราจะไปกันกี่คนครับ?” ผมเริ่มสงสัย

  “ไปกันแค่สองคนค่ะ! เราจะขับรถไปเรื่อยๆ นี่ก็เป็นความฝันของแคทอย่างหนึ่งค่ะ คุณธีย์ด้วยกันนะคะ” แคทพูดพลางเขย่าแขนผมเหมือนขอร้อง

    อืมม...ก็ไม่น่ามีปัญหานะ  แต่เดี๋ยวนะ! ขับรถไปต่างจังหวัดกันสองคนก็ต้องนอนที่เดียวกันนี่หว่า!

เชร๊ดดด!!! งานจะเข้าไหมนี่!

“เอ่อ! คุณแคทครับ ผมว่า...” ผมกำลังจะพูดปฏิเสธเธอ แต่ก็ต้องหยุดเพราะเธอพูดอีกว่า

“คุณธีย์ไม่ต้องห่วงนะคะ เพราะแด๊ดดี้ไม่ว่าอะไรอยู่แล้วแคทรับประกันค่ะ ส่วนค่าใช้จ่ายทั้งหมดแคทออกให้ กลับไปบ้านเก็บเสื้อผ้าได้เลยนะคะ อาทิตย์หน้าเราจะออกเดินทางกัน” แคทพูดแบบไม่เว้นช่องให้ผมพูดต่อ

เอาวะ! ถือว่าไปเที่ยวด้วยกันครั้งสุดท้าย

“แล้วคุณแคทจะไปกี่วันครับ ผมจะได้เตรียมตัวถูก” ผมถามเธอต่อ

 “สามเดือนค่ะ แคทอยากพักร้อนมานานแล้ว”

“ได้ครับ สามวันนะครับ เอ๊ะ!...เดี๋ยวนะครับ สะ...สามเดือน!!!” ผมทบทวนคำของเธอแล้วก็ตกใจ ทำไมมันนานขนาดนี้

“ไม่ต้องปฏิเสธนะคะ ครั้งนี้แคทขอ เป็นอันตกลงตามนี้นะคะ” แคทยิ้มและเดินออกไปวิ่งไล่จับผีเสื้ออย่างมีความสุข

ทิ้งให้ผมนั่งอ้าปากค้างและสติหลุดลอยอยู่เพียงคนเดียว

.................................

 แคทให้เวลาผมเตรียมตัวหนึ่งอาทิตย์

ไปเที่ยวต่างจังหวัดสามเดือน! นี่มันต้องเตรียมเสื้อผ้ากันมากขนาดไหนวะนี่!

ผมเริ่มคำนวนกระเป๋าและข้าวของที่ต้องเตรียมไป แน่นอนว่ามันคงไม่ได้มีแค่เสื้อผ้าแน่ๆ

“องค์นี้วัดดังจากสุพรรณ เป็นสมเด็จเนื้อว่าน คงกระพันชาตรี ฟันแทงไม่เข้า รับจากมือเจ้าอาวาสมาเลย” พ่อของผมชูพระเครื่ององค์หนึ่งให้ดูพร้อมบอกสรรพคุณ

“โอเค ผมเอา”

“ตะกรุดหนังเสือ จากวัดดังทางใต้ เกจิปลุกเสกไว้ก่อนมรณภาพ กันภูติผี ตกน้ำไม่ไหลตกไฟไม่ไหม้ แคล้วคลาดปลอดภัย”

“รักยมอาจารย์คง เตือนก่อนตาย เร็วยิ่งกว่า 5G ช่วยเรื่องเมตตามหาเสน่ห์ด้วย รุ่นนี้ไม่ต้องเลี้ยงด้วยน้ำแดง ขอเป็นชานมไข่มุก”

เครื่องรางของขลังเป็นอีกสิ่งหนึ่งที่ผมต้องเตรียมไปด้วย ก็ได้แต่ไหว้วานพ่อของผมนี่แหละครับที่ให้ไปช่วยหามาให้จากวัดดังมากมาย

“เจ้าธีย์! นี่แกจะไปรบหรือไง ทำไมเตรียมพระเครื่องมากขนาดนี้?” พ่อผมสงสัยหลังจากที่ระดมวัตถุมงคลมากมายจากทั่วประเทศ

“นั่นสิ! ถ้าแกหาของขลังเยอะขนาดนี้ ทำไมแกไม่ซื้อเสื้อเกราะกันกระสุนไปด้วยล่ะ” แม่ผมเหน็บแนมบ้าง

“ก็ดีนะแม่! ผมลืมนึกไป หาซื้อให้ตัวหนึ่งด้วยนะพ่อ” ไอเดียแม่ก็ไม่เลวนะ รอบคอบจริงๆ

“แม่ล้อเล่น! แกก็ทำเป็นจริงเป็นจังไปได้ ถามจริงๆเถอะ นี่แกเก็บของและหาเครื่องรางขนาดนี้ จะไปที่ไหนแถมไปตั้งสามเดือน?” ต่อมอยากรู้ของแม่ผมก็เริ่มทำงานเช่นกัน

“ไม่มีอะไรหรอกแม่ แค่ไปเที่ยวกับสาวน่ะ!” ผมตอบแม่ พลางสาละวนกับการจัดกระเป๋า

“ไปเที่ยวกับสาว!!!” พ่อและแม่ผมอุทานขึ้นพร้อมกัน หลังจากตกใจในคำตอบ

จากนั้นทั้งสองก็ซุบซิบกัน ซึ่งผมก็ไม่ได้สนใจ มัวแต่เช็ดข้าวของที่จะเอาไป

อืมม! จะซื้อประกันชีวิตเพิ่มดีไหมนะ แล้วเสื้อชูชีพจะเอาสีอะไรดี

เอาอาหารปลายี่ห้ออะไรไปฝากเพื่อนๆดีนะ ฯลฯ

โอ๊ย! แค่ไปเที่ยว ทำไมมันถึงดูยากเย็นนักนะ เฮ้อ!......

....................

ตอนต่อไป

ตอนที่ 44 เดินทาง

อ่านต่อ

address

Your account

SITE MAP

Facebook