สบู่สมุนไพร สบู่สมุนไพรจากธรรมชาติ สบู่ก้อนเบนเนท

ย้อนอดีต ตามหา...แม่ของลูก

ตอนที่ 44 เดินทาง

9.00 น. วันอาทิตย์ เป็นฤกษ์งามยามดีของการเดินทางครั้งนี้

แคทขับรถมารับผมที่บ้าน ด้วยรถเก๋งสีขาวคันเดิมที่เป็นซิตี้คาร์แบบธรรมดา

เมื่อเธอเปิดประตูลงมาก็ตกใจ ที่เห็นกระเป๋าเดินทางของผม

“คุณธีย์เอาตู้เย็นไปด้วยหรือคะ?” แคทเห็นขนาดกระเป๋าของผมแล้วตกใจ นึกว่าเป็นตู้เย็น

หลังจากยัดทุกอย่างเข้าไปในรถได้แล้ว พวกเราก็ออกเดินทาง โดยที่ผมเองไม่เคยรู้รายละเอียดเรื่องสถานที่ ๆ พวกเราจะไปกันเลย

“เคยได้ยินเรื่องหนึ่งร้อยสิ่งที่อยากทำก่อนตายไหมคะ ที่เค้าจะให้เราเขียนสิ่งที่อยากทำลงไปมากที่สุดหนึ่งร้อยเรื่อง แล้วให้เราพยายามทำมันให้ได้ก่อนจะตาย เพื่อไม่ให้เราลืมสิ่งที่เราอยากทำจริงๆ” แคทพูดระหว่างขับรถ

“เคยได้ยินเหมือนกันครับ แต่ผมไม่เคยทำเลย แล้วคุณแคททำไปได้กี่เรื่องแล้วครับ” ผมตอบกลับเธอด้วยคำถาม

“แคททำไปได้แค่ครึ่งเดียวค่ะ ก็เลยอยากใช้เวลาสามเดือนนี้ทำทุกอย่างให้ครบ”

"คุณแคทยังมีเวลาอีกมากนะครับ ไม่ต้องรีบทำทุกอย่างภายในสามเดือนก็ได้"

"ถึงแคทจะมีเวลาอีกมาก แต่แคทแค่กลัวว่าหลังจากสามเดือนแคทจะไม่มีคุณธีย์อยู่ด้วยน่ะค่ะ เลยอยากรีบทำทั้งหมด"

แคทพูดตอบ ทำเอาผมพูดไม่ออก เพราะไม่รู้ว่าเธอหมายความว่าอย่างไร

สถานที่แรกที่แคทอยากไปก็คือ จังหวัดเชียงใหม่ เราสลับกันขับรถใช้เวลาประมาณแปดชั่วโมงก็ถึงเชียงใหม่ในเวลาค่ำ

พวกเรามาพักกันที่สวนแห่งหนึ่งที่แคทลงคอร์สเรียนไว้ โดยเราจะพักและเรียนเรื่องเกษตรกันที่นี่ประมาณสองอาทิตย์

"คุณจอห์น จันโดน" เจ้าของสวนถือเป็นปราชญ์ชาวบ้านรุ่นใหม่คนหนึ่ง ที่มีแนวคิดทางการเกษตรที่ดี

แคทอยากมาที่นี่เพราะตั้งใจจะมาเรียนรู้เรื่องการเก็บเมล็ดพันธุ์พืชและการทำบ้านดิน

ในการพักแรมจะมีการแบ่งโซนผู้หญิงและผู้ชาย ทำให้ผมสบายใจมากขึ้น

พวกเราตื่นในตอนเช้า ที่นี่จะมีอาสาสมัครทำอาหารให้ที่โรงอาหาร โดยใช้วัตถุดิบจากสวนแทบทั้งนั้น ซึ่งคนที่สมัครเป็นอาสาสมัครมีืั้งคนไทยและต่างชาติ โดยส่วนใหญ่มักเป็นลูกศิษย์ที่เคยอบรมจบแล้ว แต่อยากใช้ชีวิตอยู่ต่อ

วันแรกของพวกเราก็เรียนเรื่องของการเก็บเมล็ดพันธุ์พืช

แม้ผมจะทำเกษตรมาตลอด แต่การนั่งเรียนเรื่องนี้ก็ยังเป็นเรื่องที่น่าสนใจ เพราะนอกจากคุณจอห์น จันโดน จะสอนเรื่องการเก็บรักษาเมล็ดพันธุ์พืชแล้วยังพูดถึงภาพรวมของการเกษตรให้พวกเราฟังอีกด้วย

สมัยก่อนเมล็ดพันธุ์พืชสามารถขยายได้เอง พอชาวไร่ชาวนาปลูกพืชก็มักจะเก็บผลผลิตส่วนหนึ่งไว้ทำเมล็ดพันธุ์เพื่อเพราะปลูกต่อ แต่ปัจจุบันการเพาะปลูกส่วนใหญ่ไม่ได้เป็นแบบนั้น

เพราะเมล็ดพืชพันธุ์พื้นเมือง มีรูปร่างที่ไม่สวยและขนาดไม่ตรงตามความต้องการของผู้บริโภค เกษตรกรจึงต้องซื้อเมล็ดพันธุ์จากบริษัทเอกชนที่พัฒนาสายพันธ์เรียบร้อย ซึ่งเมล็ดพันธุ์เหล่านี้ ต้องซื้อใหม่ทุกครั้ง ไม่สามารถนำมาขยายพันธุ์ได้ เพราะถูกทำให้เป็นหมันด้วยวิธีการพิเศษ

เกษตรกรจึงต้องซื้อเมล็ดพันธุ์ใหม่ทุกรอบการปลูก

นอกจากหน่วยงานราชการที่ยังคอยพัฒนาสายพันธุ์พืชอย่างสม่ำเสมอและแจกเมล็ดพันธุ์ให้เกษตรกรแล้ว

สวนของคุณจอห์น จันโดน ก็เป็นอีกแห่งที่แจกเมล็ดพันธุ์ให้เกษตรกรฟรี เพื่อจะได้ประหยัดต้นทุนและรักษาสายพันธุ์พืชพื้นเมืองของไทย ให้คงอยู่ตลอดไป

หลังจากเรียนเรื่องการเก็บเมล็ดพันธุ์แล้ว วันต่อมาพวกเราก็เรียนรู้เรื่องการทำบ้านดิน

ก็ทำให้ผมรู้ว่าบ้านดินมีราคาถูกกว่าบ้านทั่วไป 4-5 เท่าเลยทีเดียว เพียงแต่อาจต้องมีการจ้างแรงงานคนมาช่วย

นอกจากนี้บ้านดินยังแข็งแรงและมีความเย็นเหมาะกับอากาศร้อนอย่างเมืองไทย

ทำให้ผมอยากจะทำบ้านดินสักหลังเมื่อกลับไปถึงกรุงเทพ

เย็นวันหนึ่งหลังจากเราได้ทดลองทำบ้านดิน ผมก็เดินไปหาแคทและส่งของสิ่งหนึ่งให้เธอ

“คุณแคทลองใช้สบู่สูตรนี้อาบน้ำนะครับ นอกจากจะช่วยเรื่องกลิ่นเหงื่อได้ดีแล้ว ยังทำให้หายเพลียแดด แถมแผลเล็กๆที่โดนหญ้าบาดก็หายเร็วขึ้นด้วย” ผมอธิบายสรรพคุณ

“สบู่เบนเนทอโรม่า! น่าใช้ดีนะคะ โฆษณาสรรพคุณกันขนาดนี้ เดี๋ยววันนี้แคทจะลองใช้ดูค่ะ” แคทรับของในมือผมและพลิกดู เธอดูตื่นเต้นกับสรรพคุณของสบู่ที่ผมบอกไป

ผมยิ้มและมองดูแคท เธอดูเป็นผู้หญิงสายลุยมากกว่าที่ผมคิดและการมาเที่ยวของเธอก็สร้างสรรค์กว่าที่ผมคิด

..............

“คุณธีย์คะ นี่เพื่อนใหม่แคท เค้าอยากจะถามอะไรหน่อยค่ะ” แคทพาเพื่อนผู้หญิงมาด้วยห้าคน มีทั้งคนไทยและชาวต่างชาติ ในเช้าวันหนึ่งขณะที่ผมนั่งทานอาหารเช้า

“สวัสดีค่ะคุณธีย์ ไม่ทราบว่าคุณธีย์ยังมีสบู่เบนเนทอโรม่าอีกไหมคะ พวกเราอยากลองใช้ดู เพราะเห็นคุณแคทใช้แล้วรอยแผลที่โดนหญ้าบาดหายไปเร็วมากน่ะค่ะ แถมเธอยังบอกว่าอาการเพลียจากทำงานก็หายไปด้วย” ผู้หญิงคนหนึ่งพูดขึ้น หลังจากแคทแนะนำพวกเธอกับผม

“ผมเอามาเป็นโหลเลยครับ เดี๋ยวผมเอามาให้ใช้ฟรี ๆ เลย”  ผมออกตัวและนำสบู่มาให้พวกเธอเป็นของขวัญที่รู้จักกัน

จากนั้นพวกเราก็มีเพื่อนใหม่มากขึ้นและทุกคนก็อยากลองใช้สบู่เบนเนทอโรม่า หลังจากได้ยินคนที่ใช้แล้วพูดถึงความมหัศจรรย์ของมัน

ผมควรไปเก็บค่าโฆษณากับเบนเนทไหมนี่!

นอกจากจะเรียนเรื่องเมล็ดพันธุ์และบ้านดินแล้ว ที่นี่ยังสอนอะไรอีกหลายๆอย่าง ทำให้เวลาสองอาทิตย์ผ่านไปอย่างรวดเร็ว

และแล้วเราสองคน ก็ออกเดินทางไปสถานที่แห่งใหม่

ซึ่งเป็นศูนย์การเรียนรู้ทางการเกษตรเหมือนเดิมแต่เป็นคนละจังหวัดและคนละเรื่อง

“มีเหลืออยู่อีกประมาณห้าที่ค่ะ ที่แคทอยากลงเรียน พวกเราน่าจะใช้เวลาเกือบสองเดือนในการเรียนรู้เรื่องการเกษตรแบบนี้” แคทพูดแล้วยิ้มให้ผม

ตอนนี้ผมเข้าใจเธอมากขึ้นแล้ว ว่าทำไมถึงใช้เวลาเที่ยวนานถึงสามเดือน

พวกเราขับรถไปแต่ละภาคตามที่เธอตั้งใจ ทั้งเรียนเรื่องการปลูกไผ่ ปลูกข้าว ปลูกกาแฟ ปลูกโกโก้ และอีกมากมายศูนย์การเรียนรู้แต่ละแห่งนั้นสอนเรา

ยิ่งอยู่กับแคทนานเท่าไหร่....

ผมก็รู้สึกว่า...อยากให้เวลาที่เราอยู่ด้วยกันตลอดสามเดือนนี้

กลายเป็นอยู่ด้วยกัน...ตลอดชีวิตจริงๆ

.......................

ตอนต่อไป

ตอนที่ 45 จุดหมายและคำตอบ

อ่านต่อ

address

Your account

SITE MAP

Facebook