ย้อนอดีต ตามหา...แม่ของลูก
ตอนที่ 58 ความลังเล
ผมมองแคทที่กำลังเดินคุยด้วยความลังเล ตอนนี้เธอกำลังเดินผ่านหน้าผมพร้อมผู้ชายคนนี้
 
ถ้าผมเข้าไปทักทายช้า เธอก็จะหายไปและผมคงหาโอกาสได้ยากที่จะได้พบกับเธออีก
 
ไม่มีเวลาคิดแล้ว เป็นไงเป็นกัน!
 
ผมตัดสินใจยืนขึ้นแล้วตรงดิ่งมาหาเธอ พร้อมกับทักทายทั้งสองคนว่า
 
“สวัสดีครับ ไม่ทราบว่าใช่คุณสมศักดิ์หรือเปล่าครับ?” ผมวัดดวง เอ่ยทักผู้ชายด้านข้างของแคท ซึ่งไม่รู้ว่าจะเป็นคนเดียวกับที่สั่งผลไม้ของผมหรือไม่
 
ทั้งสองหยุดเดินและมองมาทางผม ขณะที่ผมกำลังคิดคำพูดต่อไป หากไม่ใช่คุณสมศักดิ์เพื่อแก้สถานการณ์
 
“ใช่ครับ! ผมสมศักดิ์ อันนี้คุณธีย์จากสวนลุงธีย์ใช่ไหมครับ?” ผู้ชายเบื้องหน้าคือคุณสมศักดิ์ที่สั่งผลไม้ของผมจริง ๆ
 
ทีนี้ก็เข้าทางผมแล้ว!
 
“พอดีผมได้ยินเสียงแล้วคุ้น ๆ ก็เลยลองมาทักทายดู เพื่อขอบคุณที่สั่งผลไม้ที่สวนน่ะครับ” ผมไหลลื่นบทสนทนาต่อทันที
 
“ตอนนี้ที่สวนเรานอกจากผลไม้ที่สั่งแล้ว เดือนหน้าจะมีเมลอนญี่ปุ่นและมันญี่ปุ่นออกผลผลิตนะครับ เราปลูกแบบอินทรีย์ไม่ใช้สารเคมี สำหรับคุณสมศักดิ์ ถ้าสนใจสั่งทางผมจะลดราคาให้พิเศษโดยเฉพาะเลยครับ” ผมพูดกับคุณสมศักดิ์โดยไม่มองไปทางแคท เพื่อไม่ให้เสียมารยาทและไม่ให้เธอรู้ว่าผมเข้ามาทักทายเพราะอยากคุยกับเธอ
 
“คุณแคทครับ คนนี้คือคุณธีย์ เจ้าของสวนลุงธีย์จากสวนที่ผมสั่งมาให้ลูกค้าครับ เห็นคุณแคทบ่นว่าอยากได้นักเกษตรไปช่วยงานในฟาร์ม  ลองติดต่อดูได้นะครับ” คุณสมศักดิ์แนะนำผมให้กับแคท
 
ตอนนี้จิตใจของผมเต้นด้วยความระทึก เพราะลุ้นว่าเธอจะสนใจหรือไม่
 
“มาจากสวนลุงธีย์หรือคะ! แคทเคยเห็นในแฟนเพจด้วย เสียดายที่ตอนนั้นติดต่อนักเกษตรคนอื่นได้ก่อน เลยไม่ได้ไปสอบถามค่ะ แต่ตอนนี้นักเกษตรทิ้งงานไปแล้ว ไม่ทราบว่าคุณธีย์สนใจงานที่ปรึกษาโครงการไหมคะ?” แคทถามผมด้วยความสนใจ
 
ผมโล่งอก และรู้สึกดีใจมากที่ได้พบกับแคทในวันนี้ แม้ในใจจะคิดสงสารพ่อนักเกษตรหนุ่มที่โดนอุ้มไปเมื่อวันก่อน
 
ผมยื่นนามบัตรให้แคททันที จากนั้นเราก็นัดกันเพื่อคุยรายละเอียดที่สวนของผมภายในอาทิตย์หน้า
 
แม้ไม่รู้ว่าความสัมพันธ์ของผมกับแคทจะพัฒนาไปได้เหมือนเดิมไหม แต่ก็ถือว่าก้าวแรกของผมสำเร็จแล้ว
 
...............
 
เมื่อถึงวันนัด แคทก็มาคุยรายละเอียดของงานที่สวนของผม แม้มันจะแตกต่างจากในอดีตที่เธอเข้ามาเรียนรู้เรื่องเกษตรกับผมด้วยตัวเอง แต่การได้คุยกับเธอเรื่องงานก็น่าจะพอที่จะพัฒนาได้
 
“คุณแคทมาเรียนรู้เรื่องเกษตรกับผมได้เลยนะครับ ถ้าอยากจะเรียนรู้เพิ่มเติม ผมสอนให้ฟรีไม่คิดค่าใช้จ่ายครับ ส่วนเรื่องพืชที่จะปลูก เดี๋ยวคุณแคทลองปลูกดูก่อนก็ได้ครับว่าแต่ละชนิดมีความยากแค่ไหน แล้วค่อยตัดสินใจเลือกมาปลูกในฟาร์มอีกที” ผมเสนอสอนเรื่องเกษตรให้เธอก่อน โดยไม่สนใจเรื่องค่าตอบแทนที่เธอเสนอ ทำให้เธอรู้สึกแปลกใจและมองผมในแง่ดีขึ้น
 
ถือว่าผมเดินเกมถูก เพราะหลังจากวันนั้นแคทก็มาเรียนเรื่องเกษตรที่สวนของผมบ่อยขึ้น จนพวกเราเริ่มสนิทกัน
 
“คุณธีย์นี่เก่งนะคะ นอกจากทำเกษตรแล้วยังทำบริษัทอสังหาริมทรัพย์ด้วย” แคทชมผมในวันหนึ่งที่มาเรียนเรื่องเกษตร
 
“ที่จริง ก็แค่บริษัทเล็ก ๆ ที่เอาไว้ใช้ในเรื่องภาษีน่ะครับ ผมก็แค่นักเก็งกำไรที่ดินคนหนึ่งเท่านั้นเอง” ผมตอบแคทตรง ๆ
 
“แต่ร้านกาแฟของคุณธีย์ก็ดังมากนะคะ ถือเป็นเจ้าแรก ๆ ในเมืองไทยที่ทำแบบนี้เลย แถมยังทำเรื่องแบรนด์ดิ้งได้ดีมาก แคทว่าคุณธีย์เป็นนักเกษตรที่ครบเครื่องมากเลยค่ะ” แคทชมผมต่อ
 
“ที่ทำได้สำเร็จก็อาจเป็นเรื่องบังเอิญน่ะครับ ไม่ได้เก่งอะไร อายุรุ่นลุงแบบผมไหนเลยจะสู้เด็กรุ่นใหม่ ๆ ได้” ผมตอบแคท
 
“แล้วคุณธีย์ไม่มีแฟนหรือครอบครัวหรือคะ แคทเห็นแค่คุณพ่อกับคุณแม่ของคุณธีย์เท่านั้นเอง?” แคทถามเรื่องส่วนตัวของผม
 
“ไม่มีครับ ผมยังโสดอยู่ ผู้ชายสไตล์ลุงอย่างผมใครจะสนใจ สาว ๆ เค้าไปหาหนุ่มหล่อ ๆ กันแล้ว” ผมตอบแคท
 
“แต่สไตล์ลุงก็ดีนะคะ มีความคิดแบบผู้ใหญ่ อยู่ด้วยแล้วอบอุ่น แคทก็ชอบผู้ชายที่อายุมากกว่า สไตล์ลุงนี่แหละค่ะ เพราะอยู่ด้วยแล้วสบายใจดี” แคทตอบโดยที่ไม่ได้มองหน้าผม
 
เอิ่มม! ประโยคนี้ผมรู้สึกคุ้น ๆ นะนี่ ตอนนี้ผมไม่ได้เข้าข้างตัวเองอยู่ใช่ไหม?
 
ผมยังสอนแคทเรื่องเกษตรเหมือนเดิมโดยไม่พูดเรื่องงานที่ปรึกษาในฟาร์ม เพราะกำลังรอประโยคหนึ่งที่เธอต้องพูดออกมา
 
“วันนี้คุณธีย์ว่างไหมคะ แคทอยากชวนคุณธีย์ไปที่ฟาร์มแคทหน่อยค่ะ” แคทพูดแบบเกรงใจ
 
นั่นไง! และแล้วประโยคที่ผมรอคอยก็มาถึง
 
ในอดีตในวันที่แคทพาไปดูที่ดินที่จะทำฟาร์มของเธอนั้น ผมก็จะได้พบกับนายมาร์ค ผมทองที่เป็นคู่หมั้นและพ่อของเธอในมาดของเจ้าพ่อเซี่ยงไฮ้
 
และวันนั้นเธอได้บอกต่อหน้านายมาร์คและพ่อของเธอว่า “ผมคือแฟนของเธอ”
 
ไม่รู้ว่าครั้งนี้ ประวัติศาสตร์จะยังเหมือนเดิมหรือไม่?
 
เมื่อผมและแคทมาถึงที่ตั้งของฟาร์ม เหตุการณ์ต่างๆ ก็ดูเหมือนจะกลับไปเข้าที่เข้าทางของมัน เพราะมันดำเนินเรื่องเหมือนกับผมกำลังดูหนังเรื่องเดิมอีกครั้ง
 
นายมาร์ค ผมทอง ปรากฎตัวขึ้นก่อน ตามด้วยพ่อของเธอและสมุนชุดดำ จากนั้นบทสนทนาก็เป็นเหมือนเดิม จนกระทั่งถึงประโยคที่ผมรอคอย
 
“แด๊ดดี้คะ นี่คือคุณธีย์ที่จะมาช่วยแคทดูเรื่องงานเกษตรในฟาร์มของเรา นอกจากคุณธีย์เป็นนักเกษตรที่เก่งแล้ว....”
 
“คุณธีย์ยังเป็นแฟนของแคทด้วยค่ะ” แคทพูดจบก็กอดแขนข้างซ้ายของผมเหมือนเราเป็นคู่รักกัน
 
ถ้าเป็นเมื่อตอนอดีต พอได้ยินประโยคนี้หัวใจผมก็หล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม เพราะกลัวพ่อของเธอ
 
แต่.....ตอนนี้น่ะเหรอ!
 
ผมหัดว่ายน้ำมาแล้ว ไม่กลัวแล้วโว๊ยยยย!!!
 
.......................
           
ตอนต่อไป
ตอนที่ 59 ตอบคำถามในอดีต