สบู่สมุนไพร สบู่สมุนไพรจากธรรมชาติ สบู่ก้อนเบนเนท

ความรัก...ชั่วพริบตา

ตอนที่ 21 ตอนนี้ฉัน...ไม่ได้อยู่ตัวคนเดียว

ก๊อกๆๆ!

“นั่นใครน่ะ?” นายภูผาตะโกนถามคนที่เคาะประตู

“นี่ห้องเจ้าของรถมอเตอร์ไซค์สีเขียว เลขทะเบียน xxx1234 ใช่ไหมครับ รถคุณโดนรถส่งของถอยมาชนแล้วล้มพร้อมคันอื่น ทางนิติเลยให้ผู้เสียหายไปรวมตัวกันครับ” เสียงผู้ชายคนหนึ่งตะโกนตอบ

“น่าจะเป็นนิติบุคคลน่ะ เดี๋ยวเรามานะ” นายภูผาบอกฉัน และลุกขึ้นไปเปิดประตู

ทันใดนั้นเอง!

พลั่ก!

ชายที่เคาะประตูก็ต่อยเข้าใส่หน้าของนายภูผา เขาเป็นชายรูปร่างผอมสูง แต่ใส่เสื้อฮู๊ดสวมหัวเลยมองไม่เห็นใบหน้า พร้อมกับเอาท่อนเหล็กฟาดใส่ภูผาอย่างไม่ยั้ง

ตุ้บ!  ตุ้บ!   ตุ้บ!  .....

“ข้าวตูจัดการมัน!” ฉันที่กำลังตกใจรีบสั่งข้าวตูให้จัดการชายคนดังกล่าวทันที

แง่งงง! โอ๊ยย!

ข้าวตูกระโดดงับเข้าที่แขนของชายคนดังกล่าวแล้วสะบัดจนท่อนเหล็กหลุดจากมือ ขณะเดียวกันชายสวมฮู๊ดคนนั้น ก็ดึงมีดที่เหน็บอยู่ออกมาหมายจะแทงข้าวตู

“กัดเก่งนักหรือ ตายซะ!” คมมีเงาวาวสะท้อนแสงไฟ พุ่งเข้าหาข้าวตูทันที!

โป๊กก! โอ๊ยย!

ชายเสื้อฮู๊ดร้องโอดโอยเสียงดังและล้มลงไปกอง เมื่อถูกดัมเบลที่ฉันฉวยหยิบจากใกล้ๆ ตัว ฟาดใส่ที่หัวจนเลือดไหลอาบ

“ข้าวตูไปเร็ว!” ฉันร้องเรียกข้าวตูที่ยังไม่ยอมปล่อยแขนให้รีบออกมา พลางช่วยพยุงนายภูผาให้รีบหนีออกจากห้องก่อน

“ภูผานายเป็นไงมั่ง วิ่งไหวไหม?”  ฉันถามนายภูผาที่โดนตีด้วยท่อนเหล็ก

“ไม่เป็นไร ดีที่ยังเอาแขนกันไว้ได้ สงสัยผู้ชายคนนี้จะเป็นฆาตกร เรารีบหนีกันก่อนเถอะ เผื่อว่ามันมีปืน!” นายภูผาบอกฉัน ตอนนี้พวกเราสองคนกับอีกหนึ่งตัวกำลังวิ่งไปที่ลิฟท์

“ลิฟท์เลยชั้นนี้ไปแล้วกำลังขึ้นไปด้วย เราต้องใช้บันได” นายภูผาร้องตะโกน พลางพาฉันวิ่งลงบันได้จากชั้นสี่

พวกเราใส่ตีนหมาวิ่งจนถึงชั้นล่างแต่ก็ไม่กล้าหยุด เพราะได้ยินเสียงฝีเท้าคนกำลังวิ่งไล่ลงมา

“มันตามมาแล้วไปรถมอเตอร์ไซค์ของฉันกัน!” เมื่อนายภูผาแนะนำ พวกเราก็วิ่งไปที่ลานจอดรถ

แม้จะไม่ได้เอากุญแจรถมา แต่นายผูภาก็ดึงสายไฟออกมาแล้วต่อตรงเพื่อสตาร์ท ก่อนให้ฉันที่อุ้มเจ้าข้าวตูซ้อนท้ายแล้วบิดออกจากตรงนั้นทันที

ทันใดนั้น! เงาที่คุ้นเคยก็วิ่งออกมาจากตึก แล้วควักวัตถุสีดำเงาออกมา ก่อนเล็งมาที่พวกฉัน

เปรี๊ยง!

“มันมีปืน!” ฉันตกใจจนกอดเจ้าข้าวตูไว้แน่น พลางก้มตัวต่ำ ส่วนนายภูผาบิดสุดชีวิตจนล้อหน้าลอย

“ไปหลบที่สถานีตำรวจกันก่อน มันคงไม่กล้าตามเข้าไป” นายภูผาตะโกนบอกฉัน ขณะที่กำลังซิ่ง

ส่วนฉันตอนนี้เอามือไปคล้องเอวนายภูผาอย่างลืมตัวเพราะกลัวตก ขณะที่ข้าวตูโดนกอดอยู่ตรงกลาง พลางคิดว่าโชคดีที่ฉันมีนายภูผากับข้าวตูอยู่ด้วยในตอนนี้ 

เพราะหากฉันอยู่คนเดียว ฉันคงตกใจจนทำอะไรไม่ถูกแน่ ๆ

ขณะที่กำลังคิดเรื่องนี้ ฉันก็มองมือของตัวเองที่โอบเอวนายภูผาและถือโอกาสกอดให้แน่นขึ้นพลางซบลงบนหลังของเขาด้วยความอุ่นใจ 

เพราะตอนนี้ฉันรู้สึกว่า...ฉันไม่ได้ใช้ชีวิตอยู่ตัวคนเดียวแล้ว

“โฮ่งๆ!” ข้าวตูที่กำลังหันหน้ามองข้างหลังเห่าเตือน ทำให้ฉันได้สติและกลับสู่โลกปัจจุบัน

“มันขับรถตามมาแล้ว! เป็นรถเก๋งสีดำ ยี่ห้อโตโยเย่ ห่างจากเราประมาณสิบเมตร” ฉันแปลความหมายที่ข้าวตูบอก ส่วนภูผาเมื่อได้ยินก็รีบบิดหนีและขี่ซอกแซกแซงรถข้างหน้า

“จับแน่น ๆ เดี๋ยวฉันจะพาไปซอยทางลัด!” ภูผาร้องตะโกนก่อน กดเบรคหน้าแล้วเลี้ยวหักศอกเข้าซอยแคบที่รถเก๋งขับเข้าไปไม่ได้

เอี๊ยดด!! บรื้นนน!!

“ตอนนี้มันน่าจะตามมาไม่ได้แล้ว สถานีตำรวจอยู่ข้างหน้าเราไปหลบที่นั่นกันก่อนแล้วค่อยวางแผนใหม่” ภูผาบอกฉันก่อนขี่รถพาพวกเราไปยังเป้าหมาย

..........................

“คุณทับทิมรออยู่ที่นั่นก่อน เดี๋ยวผมจะส่งคนไปรับ” ผู้กององาจทำเสียงตกใจ เมื่อฉันโทรไปเล่ารายละเอียดให้ฟัง

“เกิดอะไรขึ้นครับผู้กอง!” จ่าดำถามขึ้นเมื่อเห็นผู้กององอาจพูดชื่อของฉัน

“ฆาตกรบุกเข้าไปคอนโดที่คุณทับทิมหนีไปพัก มันเข้าไปทำร้ายและใช้ปืนด้วย โชคดีที่คุณทับทิมหนีทัน ตอนนี้ไปอยู่ที่สถานีตำรวจแถวลาดพร้าว จ่ากลับรถเลย ผมจะไปรับคุณทับทิม” ผู้กององอาจสั่งจ่าดำเพื่อรีบมารับฉัน

คืนนั้นผู้กององอาจรับพวกฉันไปนอนที่หน่วยสืบสวน พร้อมให้เจ้าหน้าที่ตรวจสอบที่เกิดเหตุ แม้จะตกใจกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น แต่ฉันก็ยังต้องเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้ผู้กององอาจฟัง

 “เรื่องนี้แปลกมาก ปกติฆาตกรจะเก็บตัวเงียบ แต่ครั้งนี้มันลงมืออุกอาจเกินไป”

“หรือว่ามันกลัวว่าเราจะรู้อะไรบางอย่าง จึงต้องมาฆ่าปิดปาก ที่สำคัญคือมันรู้ได้อย่างไรว่าคุณทับทิมไปหลบอยู่ที่ไหน” ผู้กององอาจวิเคราะห์สถานการณ์

ในขณะที่ทุกคนกำลังคาดเดาเรื่องนี้อยู่นั้น ไม่นานก็มีเจ้าหน้าเปิดประตูเข้ามา

“ผู้กองครับ พวกเราจับตัวคนร้ายได้แล้วครับ! แต่ว่า.....” เจ้าหน้าที่คนนั้นรายงานแล้วก็หยุดไป

“แต่อะไร...พูดให้จบ!” ผู้กององอาจสงสัยในรายงานที่หยุดไป

“แต่คนร้าย....หายไประหว่างควบคุมตัวแล้วครับ!” เจ้าหน้าที่รายงานต่อจนจบ

“หา! ว่าไงนะ!” ทุกคนในห้องต่างตกใจ เมื่อได้ยินข้อความนี้

.........................

ตอนต่อไป

ตอนที่ 22 ฆาตกรผู้ใช้ศาสตร์คุณไสยมนต์ดำ

อ่านต่อ

address

Your account

SITE MAP

Facebook