ความรัก...ชั่วพริบตา
ตอนที่ 29 แยกกันเราอยู่
ขณะที่พวกเรากำลังตกใจกับวิธีของพ่อหมอสามตาอยู่นั้น!
 
โทรศัพท์มือถือของผู้กององอาจก็ดังขึ้น
           
ตรู๊ดด! ตรู๊ดด!
 
“ฮัลโล!”
 
“ผู้กองครับ มีคนพบศพของจ่ามีเสียชีวิตที่บ้านครับ คาดว่าจะเป็นฆาตกรหมายเลข 6 ตามที่คุณทับทิมทำนาย” เสียงปลายสายแจ้งสถานการณ์
 
“ผมลืมเรื่องนี้เลย ให้คนของเราไปที่เกิดเหตุ พร้อมของขลังของพ่อหมอสามตาและหมอเรนก่อน ฆาตกรน่าจะยังอยู่ที่นี่ บางทีเราอาจตามตัวฆาตกรได้!” ผู้กององอาจพูดกับปลายสาย ก่อนจะหันมาพูดกับพวกเรา
 
“มีคนพบศพของจ่ามี ตามที่คุณทับทิมทำนาย พวกเราต้องแยกทีมกัน คืนนี้ผมต้องไปดูที่เกิดเหตุแล้วตามล่าฆาตกรหมายเลข 6 ก่อน ส่วนทีมผู้นำทาง ผมจะจัดคนไปด้วยสิบคน เพื่ออำนวยความสะดวกและคุ้มครอง หวังว่าคดีนี้จะจบได้เร็วกว่าที่คาดการณ์” ผู้กององอาจพูดเรื่องแผนงานกับพวกเรา
 
หลังจากตอบตกลง คืนนั้นพ่อหมอสามตาและหมอเรนก็เตรียมตัวสำหรับพิธีสะกดวิญญาณ
 
“พ่อหมอ หมอเรน เราจะสะกดวิญญาณพวกมันได้ใช่ไหม?” ฉันถามทั้งสองคน
 
“ถ้ามีแค่ผมกับหมอเรนก็ไม่ค่อยแน่ใจ แต่ตอนนี้เรามีคุณทับทิมกับพ่อหนุ่มภูผาร่วมด้วย ก็อาจทำสำเร็จได้” พ่อหมอสามตาตอบฉันพลางมองมาที่พวกเราสองคนแล้วยิ้มอย่างมีเลศนัย
 
..............................
 
เช้าวันรุ่งขึ้นผู้กององอาจถึงได้กลับที่พัก หลังจากที่เมื่อคืนได้พาทีมเจ้าหน้าที่ไปดูที่เกิดเหตุ ที่บ้านจ่ามี
 
ส่วนพวกเราออกไปตั้งแต่ตอนเช้า เพื่อซื้อของในการทำพิธี โดยมีกำหนดการเวลาทำพิธีสะกดวิญญาณก็คือช่วงเที่ยงวัน
 
“ช่วงนั้นพลังของพวกมันจะอ่อนแอที่สุด พวกเราน่าจะทำพิธีสำเร็จ” พ่อหมอสามตาบอกเหตุผลกับพวกเรา
 
..............
 
ในห้องพักของผู้กององอาจ ตอนนี้ทีมเจ้าหน้าที่กำลังรวบรวมข้อมูลมาให้จากหลายทาง หนึ่งในนั้นที่น่าสนใจที่สุดก็คือ
 
ประวัติของผู้เกี่ยวข้องกับจ่ามีและชายที่มาตามหาเมียท้องแก่ที่ไซต์งานก่อสร้าง!
 
“ชายคนนี้ ชื่อ “สมควร”เป็นญาติของจ่ามี ทำงานที่สถานีอนามัยครับ ในรายงานแจ้งว่าเขาเป็นคนพาผู้หญิงท้องแก่ทั้งหกคนมาที่ไซต์งานในเย็นวันหนึ่ง โดยอ้างว่าทางเจ้าของบริษัทรับเหมาจะช่วยค่าทำคลอดและแจกเงินรับขวัญเด็ก ๆ ชาวเขมร เนื่องจากหมอดูบอกว่าจะช่วยให้การทำงานครั้งนี้ราบรื่นครับ”
 
หญิงสาวเหล่านี้ ส่วนใหญ่เป็นคนต่างด้าวจากเขมร พวกเธอติดตามสามีมาทำงานแถวนี้ แต่ช่วงที่หญิงสาวเหล่านี้หายตัวไป สามีของพวกเธอก็หายตัวไปด้วย ยกเว้นก็แต่ผู้ชายคนที่ไปตามหาที่ไซต์งานก่อสร้างที่ชื่อว่า.....สิน สีมุต!”
 
“สิน สีมุต!” ผู้กององอาจเอ่ยชื่อนี้ซ้ำอีกรอบ
 
“ผู้กองรู้จักหรือครับ?” จ่าดำถามขึ้น เมื่อเห็นท่าทางของผู้กอง
 
“ปล่าวหรอก! แต่ผมแค่รู้สึกคุ้นชื่อนี้ เหมือนเคยผ่านตาที่ไหนมาก่อน!” ผู้กององอาจพูดขึ้นลอย ๆ ก่อนทำท่าเหมือนนึกออก
 
“ใช่แล้ว! ในรายงานก่อนหน้า ผมรู้สึกว่าเห็นชื่อนี้อยู่ ขอเอกสารชุดนั้นหน่อย!” ผู้กององอาจสั่งการอย่างเร่งด่วน ไม่นานเอกสารชุดนั้นก็มาอยู่ตรงหน้า
 
“ชายคนนี้เคยมาแจ้งความคนหาย ในช่วงที่ก่อสร้างสะพานครับ แต่ตอนนั้นข้อมูลเยอะเราเลยไม่ได้สนใจ” เจ้าหน้าที่ผู้หนึ่งกล่าวรายงาน
 
“รีบตามหาผู้ชายคนนี้พร้อมกับรายชื่อผู้รับเหมาและผู้ที่เกี่ยวข้องในพิธีวันนั้นด่วน!”
 
...................
 
ขณะเดียวกัน ทางฝั่งของพวกฉันตอนนี้ก็เตรียมพิธีพร้อมแล้ว
 
“พ่อหมอครับ ผมต้องเข้าร่วมพิธีด้วยหรือครับ?” นายภูผาถามขึ้น ขณะที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ฉัน
 
“ต้องสิครับ เพราะทั้งสองคนเป็นส่วนสำคัญที่จะทำให้พิธีครั้งนี้สำเร็จ! อุ๊บ!..” พ่อหมอพูดกับพูดกับพวกเรา ก่อนหลุดขำออกมา
 
“ขำอะไรพ่อหมอ ก็พ่อหมอนั่นแหละบังคับให้เราสองคนใส่ชุดนี้!” ฉันทำท่าโมโหพ่อหมอ หลังจากที่โดนบังคับแต่งตัวเหมือนนางรำสมัยขอมโบราณ ส่วนนายภูผาก็แต่งตัวคล้ายกัน
           
“ก็มันแปลกตา เลยยังไม่คุ้นน่ะ! แล้วทางหมอเรนเป็นอย่างไรบ้างพร้อมหรือยัง?”  พ่อหมอถามหมอเรนที่เพิ่งมาถึงพร้อมเจ้าหน้าที่สี่ถึงห้าคน
 
“เรียบร้อยครับ ผมไล่ติดผ้ายันต์และใช้สายสิญจน์ล้อมรอบเสาตอม่อไว้เรียบร้อยแล้ว พวกเราทำพิธีได้เลย” หมอเรนตอบ พลางนั่งลงแล้วจัดท่าเตรียมทำพิธี
 
“เอาล่ะ! อย่างนั้นทางหมอเรนเริ่มก่อนได้เลย ผมจะคอยระวังให้!” พ่อหมอสามตาให้สัญญาณเพื่อเริ่มทำพิธี
 
...........................
 
วิธีที่พ่อหมอสามตาบอกก็คือ ให้หมอเรนทำพิธีแต่งงานแบบโบราณให้ฉันและนายภูผาก่อน เพื่อความปลอดภัยของเราทั้งสองคน เพราะคนโบราณโดยเฉพาะคนที่เล่นของจะถือในเรื่องการผิดลูกผิดเมียผู้อื่น
 
และอีกข้อก็คือเพื่อเป็นการล่อให้วิญญาณที่เป็นตัวหัวหน้าออกมาขัดขวาง เมื่อวิญญาณตัวหัวหน้าออกมา พ่อหมอสามตาก็จะทำพิธีสะกดวิญญาณทันที
 
“จับโจรต้องจับหัวหน้า! ” พ่อหมอสามตาบอกกับพวกเรา
 
พิธีแต่งงานแบบโบราณเป็นเหมือนผูกข้อไม้ข้อมือ มีบายศรีและของเซ่นไหว้ประกอบ
 
แม้จะเป็นแค่พิธีหนึ่งในการสะกดวิญญาณและช่วยพวกเราทั้งคู่ แต่ฉันก็ยังเขินและแอบคิดว่ามันคือพิธีการแต่งงานในชีวิตของฉันจริง ๆ
 
เพราะหลังจากโรคร้ายของฉันกลับมา ฉันก็ไม่รู้ว่าชีวิตนี้ยังจะสามารถมีชีวิตแต่งงานเหมือนคนอื่นเค้าหรือไม่!
 
หมอเรนท่องคาถาแบบเขมรอยู่นาน ก่อนจะใช้เทียนจุ่มดินสอพอง แล้วมาเขียนที่หน้าผากของเราทั้งคู่
 
ทันใดนั้น!
 
ท้องฟ้าที่สดใสก็เริ่มมืดครึ้ม ลมพายุพัดรุนแรงอย่างกระทันหัน พัดพาข้าวของจนปลิวกระเจิง ราวกับตอนนี้มีพายุฝนขนาดใหญ่กำลังจะมา
 
“มันมาแล้ว! หมอเรนอย่าหยุด ทำพิธีต่อไป!” พ่อหมอสามตาตะโกนแข่งกับเสียงลมที่พัดอย่างรุนแรง
 
“มาหยามข้าถึงที่! ท่าทางพวกมึงคงไม่อยากมีชีวิตแล้วใช่ไหม?” เสียงชายวัยกลางคนที่มีอำนาจและแหบพร่า ดังขึ้นใกล้ ๆ พวกเรา
 
ทำเอาความหวาดกลัวที่เคยสัมผัส กลับมากุมหัวใจของพวกเราอีกครั้ง
 
......................
ตอนต่อไป
ตอนที่ 30 การรอคอยข้ามภพ