สบู่สมุนไพร สบู่สมุนไพรจากธรรมชาติ สบู่ก้อนเบนเนท

ความรัก...ชั่วพริบตา

ตอนที่ 30 การรอคอยข้ามภพ

ทันทีที่หันไปมองตามเสียงพวกเราก็ต้องตกใจ! เพราะว่าผู้ที่พูดคือเจ้าหน้าที่คนหนึ่งที่นั่งอยู่กับพวกเรา!

“เฮ้ย! มันเข้ามาได้ยังไง!” เจ้าหน้าที่อีกคนที่อยู่ข้าง ๆ ร้องอย่างตกใจ พลางลุกขึ้นวิ่งหนี

“ระวัง! อย่าออกจาวงสายสิญจน์!” พ่อหมอสามตาตะโกนบอก แต่ก็ช้าไปเพราะตอนนี้ไม่เพียงแต่เจ้าหน้าที่คนนั้น แต่เจ้าหน้าที่คนอื่น ๆ อีกสี่คนก็วิ่งหนีออกไปด้วย

ทันใดนั้น! ทั้งห้าคนก็ยืนนิ่งแข็งค้าง แล้วทำท่าทุรนทุรายเหมือนมีใครมาบีบคอ!

“วิญญาณโหงพรายจัดการมัน!” หมอเรนที่เห็นเหตุการณ์รีบปล่อยวิญญาณโหงพรายที่เลี้ยงไว้ออกไป เพื่อช่วยชีวิตเจ้าหน้าที่ทั้งห้าคน

“แฮ่!..” เงาดำสายหนึ่งลอยเป็นเส้นออกไปจากมือของหมอเรน ก่อนกลายร่างเป็นเงาคนที่ไม่มีขาแล้ววนรอบตัวทั้งห้าคนทันที

“ห่วงคนอื่น แต่ไม่ห่งวงตัวเองอย่างนั้นหรือ!” เจ้าหน้าที่คนที่โดนวิญญาณของตัวหัวหน้าพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่า ก่อนยืนขึ้นไปตบหน้าหมอเรนอย่างแรง

เพี๊ยะ! โอ๊ย!

หมอเรนโดนตบจนหน้าหัน พลางฟุบอยู่ที่พื้น ท่ามกลางความตกใจของฉันและคนอื่น ๆ

“ข้าวตูจัดการมัน!” ฉันเห็นดังนั้นจึงรีบสั่งให้เจ้าข้าวตูที่อยู่ใกล้ๆ จัดการเจ้าหน้าที่ ๆ โดนผีเข้าทันที

โฮ่ง! แง่งงงง!

ข้าวตูทำหน้าที่ได้ดีมากเหมือนเคย มันเข้าไปกัดที่แขนของเจ้าหน้าที่คนนั้น พร้อมสะบัดไปมา

“เป็นแค่สัตว์เดรัจฉาน บังอาจมากัดกู ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง!” เสียงแหบพร่าดังขึ้นด้วยความโมโห ก่อนที่เจ้าหน้าที่คนนั้น จะย่อตัวลงแล้วใช้แขนที่โดนข้าวตูกัดฟาดลงที่พื้นอย่างแรง

พลั่ก! เอ๋งง ๆ ๆ

ข้าวตูร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด หลังตัวของมันถูกกระแทกกับพื้น ตอนนี้มันสวมวิญญาณตีนหมาที่แท้ทรู วิ่งหนีออกไปทันที!

“ข้าวตู!” ฉันร้องตะโกนเสียงดัง พลางเรียกชื่อข้าวตูด้วยความเป็นห่วง พลางมองร่างของเจ้าหน้าที่คนนั้น ที่ตอนนี้มีเลือดไหลจากการกัดของข้าวตู

“บังอาจรังแกข้าวตูอย่างงั้นหรือ ถึงเป็นผีแม่ก็ไม่กลัวแล้วโว๊ย!” ตอนนี้ฉันโมโหจนเลือดขึ้นหน้า ก่อนรีบลุกขึ้นถกผ้าถุง แล้วถีบร่างของเจ้าหน้าที่คนนั้นจนหัวคะมำ

โครม!

ร่างนั้นล้มชนของเซ่นไหว้จนระเนระนาด ก่อนจะลุกขึ้นแล้วหันมาพูดกับฉัน ด้วยแววตาที่ไม่เหมือนคนปกติ

“อีทับทิม! กูรอมึงกลับชาติมาเกิดใหม่เป็นพันปี เพื่อที่จะได้กลับมาครองรักกัน ทำไมมึงทำกับกูแบบนี้!” เจ้าหน้าที่คนนั้นยืนชี้หน้ามาที่ฉัน

“ชั้นไม่รู้จักแกและไม่เคยอยากอยู่กับแก อย่ามาโกหกไอ้ผีเฮงซวย!” ฉันด่ากลับและชี้หน้าคืน

ผีก็ผีสิวะ! คิดจะมาด่าแม่ มันง่ายง่ายหรอกนะ!

“มึงจำไม่ได้อย่างนั้นหรือ กูผู้มีเชื้อสายเจ้าเมืองต้องทิ้งทุกอย่างจากอาณาจักรพนมจนถูกเนรเทศและร่อนเร่เดินทางมาถึงที่นี่เพียงเพราะต้องการอยู่กับมึง ”

“เพราะตระกูลของมึงใช้ศาสตร์ทำนายนอกรีต จึงต้องถูกประหารทั้งโคตร แต่กูผู้เป็นลูกหลานเจ้าเมืองขอให้ละโทษตาย จึงต้องถูกถอดยศศักดิ์และเนรเทศให้มาอยู่ที่นี่เพราะช่วยมึง” เสียงเจ้าหน้าที่คนนั้นเปลี่ยนโทนเป็นเหมือนตัดพ้อ

“หา! ว่ายังไงนะ ศาสตร์ทำนายนอกรีต?”  ฉันตกใจที่ได้ยินเรื่องราวในอดีต

“ใช่ ตระกูลของมึงทำนายแม่นยำจนคนอิจฉาและใส่ความว่าเป็นพวกนอกรีต แต่กูรู้อยู่เต็มอกว่าพวกมึงไม่ใช่ จึงยอมทิ้งทุกอย่างเพื่อช่วยมึง อีทับทิมมึงคงจำอะไรไม่ได้ เดี๋ยวกูจะช่วยให้มึงระลึกได้เอง” เจ้าหน้าที่คนนั้นพูดจบ  ก็พนมมือพลางท่องคาถา ก่อนเป่าลมหายใจตรงมาที่ฉัน

ทันใดนั้น! ในสมองของฉันก็เหมือนมีความทรงจำใหม่ขึ้นมา

ในความทรงจำนั้น! ฉันชื่อทับทิมเหมือนปัจจุบันและอยู่ในยุคโบราณ ครอบครัวของเราเป็นโหรอยู่ที่เมือง ๆ หนึ่งในอาณาจักรพนม ซึ่งเป็นชื่อของประเทศหนึ่งเมื่อหลายพันปีที่แล้ว

บรรพบุรุษของฉันค้นพบศาสตร์ทำนายนี้จากการสังเกตดวงดาว จนสามารถสื่อสารกับดวงดาวได้และตั้งชื่อว่า “ศาสตร์ดาราพยากรณ์” ตระกูลของเราใช้ศาสตร์นี้ในการทำนายจนโด่งดังและได้กลายเป็นโหรของเจ้าเมือง

ส่วนชายโบราณที่ฉันพบในความฝัน เขามีชื่อว่า “จิตเส” เป็นบุตรชายคนโตของเจ้าเมือง ที่แต่งงานและมีคู่ครองแล้ว

วันหนึ่งฉันติดตามพ่อเข้าไปในเมืองเพื่อทำหน้าที่โหร จิตเสเห็นฉันครั้งแรกก็ถูกใจ จากนั้นเขาก็ทาบทามฉันเพื่อให้เป็นเมียอีกคนหนึ่งของเขาอย่างเปิดเผย

แม้สมัยก่อนการที่ผู้ชายมีเมียหลายคนจะเป็นเรื่องปกติแต่ฉันก็ไม่ชอบ จนกระทั่งเมียหลวงของจิตเสหมั่นไส้จึงใส่ร้ายตระกูลฉันว่าเป็นพวกใช้ศาสตร์นอกรีต จนเจ้ามืองสั่งประหารชีวิตทั้งตระกูล

แต่จิตเสก็ขอละโทษตายให้ โดยแลกกับทุกอย่างที่มีแม้แต่ฐานะทายาทผู้สืบทอด เจ้าเมืองโกรธมาก จึงเนรเทศตระกูลของฉันและจิตเส ให้มาอยู่ที่นี่แผ่นดินที่รกร้าง นั่นก็คือพื้นที่ ๆ สร้างสะพานนั่นเอง

เมื่อมาถึงจิตเสจึงเริ่มให้บ่าวไพร่และทาสสร้างเป็นเมืองขึ้นมาใหม่และตั้งตนเป็นเจ้าเมือง จนในที่สุดก็แต่งตั้งฉันเป็นสนมเอก

แม้ฉันจะเคยต่อต้านเรื่องนี้มานาน แต่เมื่อเห็นความจริงใจของจิตเสและความทุ่มเทโดยยอมละทิ้งทุกอย่างเพื่อฉันแล้ว

ท้ายสุดฉันก็ตอบตกลง!

ภาพในฝันที่ฉันเคยเห็นก็คือวันที่ฉันได้เข้าพิธีถวายตัวเพื่อเป็นสนมเอกนั่นเอง!

แต่ใครจะรู้ ว่าวันนั้นจะกลายเป็นวันแห่งความเศร้า เพราะทันทีที่ฉันดื่มเหล้ามงคลในพิธี ฉันก็เสียชีวิต เนื่องจากเมียหลวงของจิตเสที่กลายเป็นมเหสีแอบใส่ยาพิษไว้นั่นเอง!

“ไม่นะอีทับทิม! กูรอวันนี้มานาน มึงต้องไม่ตาย ๆ”  จิตเสกอดร่างไร้วิญญาณของฉันและร้องไห้อย่างบ้าคลั่ง ราวกับโลกทั้งใบได้พังทลายลง

“กูรักมึงมากกว่าสิ่งใดในชีวิต กูสัญญาว่าจะรอมึง ไม่ว่าจะกี่ภพกี่ชาติ กูก็จะรอมึงอยู่ที่นี่!” จิตเสกอดร่างของฉันอยู่นาน ก่อนจะอุ้มร่างของฉันไปที่แท่นพิธีแล้วนั่งเฝ้าราวกับคนบ้า

เมื่อฉันเห็นภาพของจิตเส นั่งเฝ้ามองร่างไร้วิญญาณของฉันในอดีต จู่ ๆ น้ำตาของฉันก็ไหลออกมาเอง!

มันเป็นน้ำตาแห่งความซาบซึ้งถึงชายคนหนึ่ง ที่รอฉันตามคำสัญญามาหลายพันปี!

“จิตเส!” ตอนนี้ฉันจำทุกอย่างในภพที่แล้วได้ และพูดชื่อของเขาออกมา!

....................

ตอนต่อไป

ตอนที่ 31 คำสัญญา ความรักและกาลเวลา

อ่านต่อ

address

Your account

SITE MAP

Facebook